cytaty z książek autora "Katarzyna Wit-Formela"
Jednak on był jej wielką miłością. Tą pierwszą, prawdziwą, taką, o której nigdy się nie zapomina. Ani wcześniej, ani później nikt nie zawrócił jej w głowie tak, jak Tomek i do nikogo nie miała takiej słabości. Robiła z nim niesamowite rzeczy, o które nigdy wcześniej by się nie podejrzewała. Mężczyzna wydobywał z niej wszystko, co dobre i lekko szalone”.
To właśnie tym uśmiechem trzy lata temu zdobył jej serce”.
Ta rozmowa ją wyczerpała. W głębi serca wiedziała, że mama chce dla niej jak najlepiej, problem polegał na tym, że jej rodzice nigdy nie wiedzieli, co jest dla niej dobre. Od lat miała wrażenie, że oni pragną dla niej czegoś, czego ona sama nie chce”.
Był to jej azyl. Jej bezpieczna kryjówka do rozważań. Miejsce w domu, gdzie Wiktor bez wyraźnego powodu nie wchodził”.
Jej mama powiedziała jej kiedyś, że jest zbyt wrażliwa na otaczający ją świat i że będzie przez to cierpieć. Miała rację. Wszystkie porażki i niepowodzenia przeżywała o wiele bardziej od swoich znajomych”.
Nie potrzebowała już tej informacji do szczęścia. Jedyne, czego pragnęła, to to, by znów zniknął z jej życia i najlepiej równie nagle, jak się w nim pojawił po tylu latach”.
Mówi się, że spotyka się w życiu ludzi, których nie da się zapomnieć. Że nawet jeśli byli w naszym życiu tylko przez chwilę, my pamiętamy ich na zawsze”.