Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Niepokonany w 28 walkach". Czy warto przeczytać? Tak, warto, bo wszystkie te wywiady ociekają klimatem lat dziewięćdziesiątych i naprawdę dobrze się je czyta, ale niestety muszę też wspomnieć o kilku mankamentach tej książki. Po pierwsze: rozmówcami Przemysława Osiaka są bardzo ciekawe persony, ale ci ludzie w większości nigdy nie byli na tyle blisko Andrzeja Gołoty, żeby go poznać nie tylko jako pięściarza, ale i człowieka. Brakuje tu wywiadu z samym „Andrew” lub chociaż z jego żoną czy matką. Nie ma też niestety rozmowy z Riddickiem Bowe’em. Po drugie: po macoszemu potraktowano wątki trudnego dzieciństwa Gołoty, znajomości z Andrzejem „Pershingiem” Kolikowskim, ucieczki do USA czy uzyskania listu żelaznego. Niby o tym wszystkim autor wspomina, ale albo przepytywał niewłaściwe osoby, albo nikt nie chciał puścić pary z gęby. Szkoda, że nie udało się w niepozostawiający niedosytu sposób zmierzyć się z rewelacjami ujawnionymi swego czasu przez „Masę” czy innymi, krążącymi pocztą pantoflową. Po trzecie: o amatorskiej karierze Andrzeja Gołoty jest tu naprawdę sporo, ale jego pierwsze lata za oceanem zostały sprowadzone właściwie tylko do starć z Samsonem Po’uhą i Danellem Nicholsonem. Dla kogo jest książka "Niepokonany w 28 walkach"? Dla miłośników pięściarstwa wagi ciężkiej lat dziewięćdziesiątych XX wieku – jak najbardziej. Dla fanów Andrzeja Gołoty – niekoniecznie, ale obleci. Pochodzący z Warszawy bokser jest tematem przewodnim tej publikacji, lecz w niektórych wywiadach, zwłaszcza z ludźmi z USA, pełni on rolę wręcz marginalną, a w innych co najwyżej drugoplanową. Nie byłoby w tym nic złego, gdyby amerykańscy rozmówcy Przemysława Osiaka sypali anegdotami i nieznanymi faktami jak z kapelusza, ale zazwyczaj jest zupełnie na odwrót. Dodatkowo zdarza się, że jeden zaprzecza drugiemu i koniec końców czytelnik nie wie jak to dokładnie było. Co ciekawe, o wiele bardziej interesujące wydały mi się wywiady z dziennikarzami czy przedstawicielami świata kultury, rozrywki i polityki niż z pięściarzami lub trenerami. Może to dlatego, że tych pierwszych boks pasjonuje i niejako zaprzedali mu duszę, a dla tych drugich to po prostu praca. Więcej na: https://legendysportu.pl/niepokonany-w-28-walkach-cwierc-wieku-po-bitwach-andrzeja-goloty-z-riddickiem-boweem-recenzja-ksiazki/