Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Polski matematyk i statystyk, profesor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.
W latach 1946-1951 studiował na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Poznańskiego. Tytuł magistra filozofii w zakresie matematyk obronił pracą "Bezaksjomatyczne systemy rachunku zdań", napisaną pod kierunkiem profesora Kazimierza Ajdukiewicza. W trakcie studiów był nauczycielem matematyki i fizyki w poznańskim Gimnazjum Handlowym oraz w Państwowym Zakładzie Kształcenia Administracyjno-Handlowego w Poznaniu. W trakcie studiów był także uczestnikiem Światowego Festiwalu Młodzieży Demokratycznej w Pradze. Od 1951 do 1957 kontynuował pracę nauczyciela matematyki w poznańskim Technikum Statystycznym. Pracę naukową rozpoczął w 1949 roku od stanowiska kontraktowego zastępcy asystenta na Katedrze Teorii i Metodologii Nauk na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Poznańskiego. W 1951 został przyjęty w Katedrze Matematyki na Wydziale Elektrycznym Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu jako asystent, a od 1955 jako adiunkt na Politechnice Poznańskiej. Jego zwierzchnikiem w tamtych latach był Zygmunt Butlewski. W 1956 roku ukończył Wieczorowy Uniwersytet Marksizmu-Leninizmu. Od 1955 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w której pełnił m.in. funkcje: pierwszego sekretarza oddziałowej organizacji partyjnej naukowców oraz oddziałowej organizacji partyjne Wydziału Budowy Maszyn czy też członka Komitetu Uczelnianego przy Politechnice Poznańskiej. Stopień doktora nauk matematyczno-fizycznych otrzymał na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu w roku 1962. Promotorem pracy doktorskiej O całkach oscylujących pewnych równań różniczkowych zwyczajnych był profesor Władysław Orlicz. Habilitację Bobrowski odbył także na tym samym wydziale. Praca o tytule O pewnych własnościach rozwiązań równania różniczkowego nieliniowego trzeciego rzędu została przez niego obroniona 12 stycznia 1968 roku. Pięć lat później, 6 lipca uchwałą Rady Państwa został mu nadany tytuł profesora nadzwyczajnego nauk matematycznych a 21 listopada 1989 roku Prezydent RP nadał mu tytuł profesora zwyczajnego nauk matematycznych. Od 1967 roku równocześnie wykładał na Politechnice Poznańskiej oraz na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 1970-1982 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Matematyki na Politechnice Poznańskiej a od 1987 do 1991 był jego dyrektorem. Pomiędzy 1975 a 1991 kierował Zakładem Probabilistyki Politechniki Poznańskiej. Na tej samej uczelni pełnił także w latach 1972-1975 funkcję prorektora ds. doskonalenia kadry i współpracy z zagranicą. W marcu 1991 roku przeszedł na emeryturę ale nadal prowadził pracę dydaktyczną na trzech uczelniach: w latach 1992-1995 w Instytucie Matematyki Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Zielonej Górze, w latach 1997-2006 w Zakładzie Rachunku Prawdopodobieństwa i Statystyki Matematycznej Wydziału Matematyki i Informatyki Uniwersytetu im. Adma Mickiewicza, w latach 2001-2017 w Wyższej Szkole Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa w Poznaniu. Poza działalnością badawczą i wykładowczą pełnił funkcję prezesa Poznańskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Matematycznego, przewodniczył Zespołowi Szkolnictwa Wyższego przy PTM oraz Zespołowi Nauk Podstawowych w Krajowym Ośrodku Dydaktycznym. Był członkiem kilku komitetów Polskiej Akademii Nauk. W swoich pracach poruszał tematykę jakości teorii równań różniczkowych w zakresie problematyki oscylacji rozwiązań równań różniczkowych, krotności miejsc zerowych oraz oszacowywania odległości między nimi i własności asymptotycznych w nieskończoności. W drugiej płaszczyźnie zainteresowań naukowych profesora Bobrowskiego znalazło się zastosowanie teorii prawdopodobieństwa w technice. W szczególności przy budowie i wykorzystaniu maszyn rolniczych ale i też przy badaniu trwałości maszyn elektrycznych.https://sin.put.poznan.pl/people/details/dobieslaw.bobrowski