Był jednym z najwybitniejszych intelektualistów Sił Zbrojnych i największym ze współczesnych hiszpańskich historyków wojskowych XX wieku, godnym umieszczenia go obok generałów Martineza de Campos, Salasa Larrazábala i Vincente Rojo, oraz pułkowników Matineza Bande i Garate Córdoba. Jego życiorys wojskowy i literacki jest bardzo bogaty. Urodzony w Aranjuez w 1926 roku, był synem sierżanta zamordowanego przez czerwonych. Wykonywał wiele funkcji dowódczych w Kawalerii i Legii. Po próbie zamachu stanu 23 lutego 1981 objął dowództwo Dywizji Pancernej „Brunete”. Od 1984 roku był Dyrektorem Akademii Kawalerii, a wśród różnych funkcji wojskowych pełnionych za granicą, działał jako obserwator przy NATO i Pakcie Warszawskim. Jego autorytet w Siłach Zbrojnych był bardzo wysoki, szczególnie w sprawie promocji młodzieży. Był profesorem Akademii Sztabu Generalnego i CESEDEN (Wyższe Centrum Studiów Obrony Narodowej). Opublikował niezrównane studia monograficzne na temat batalii Brunete i teruelskiej, milicji narodowych w hiszpańskiej wojnie domowej i najlepsze, spośród wielu — studium, poświęconych Alkazarowi Toledańskiemu. Został wyróżniony Wojskową Nagrodą Poezji; z powodzeniem wkroczył w dziedzinę powieści, a także zdobył Nagrodę Wojskową za swe udokumentowane studium Ostatnia wojna w Afryce. Był współpracownikiem różnych środków przekazu. Przygotowywał także różne opracowania z dziedziny historii militarnej.
Patronat LC
2001Franco, żołnierz. Jedyna biografia wojskowa największego żołnierza Hiszpanii w wieku XX-tym9 czytelników 0 opinii2001
