Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Jeśli przechodzisz przez piekło, nie zatrzymuj się”. Każdy z nas kiedyś staje na życiowym zakręcie. Załamujemy się, niszczymy siebie, bo nie umiemy poradzić sobie z żalem i bólem. Potem już prosta droga do upadku. Pamiętacie jak przy okazji książki „Marnotrawny”, pisałam o tym, że to ludzie tworzą piekło? Jeżeli nie, to koniecznie tam zajrzyjcie 😉. A jeżeli tak, to książka „Sine umbra” totalnie przewróci wszystkie moje założenia. Wiecie, tam złem byli ludzie, tutaj mamy… diabły. Ale od początku. A. odkąd pamięta, zmaga się z wizjami, koszmarami i napadami stanów lękowych. Jako dorosły ucieka w używki i seks, aby to zagłuszyć. Bierze także leki oraz chodzi do psychiatry. Co, gdy okaże się, że koszmarne wizje to nie tylko wizje? A o jego duszę walczy całe Piekło? Co to była za książka. Nawet pisząc tę recenzję, nie do końca wiem, co chcę o niej napisać! Książka mi się podobała i nie podobała. Początek był nudny, nie mogłam się wkręcić, nie interesowały mnie kolejne podboje seksualne A. oraz imprezy, narkotyki i alkohol. Opisy seksu były dość kwieciste. 😉 Dodatkowo pojawiało się mnóstwo opisów sylwetki A. (był kulturystą),co mnie niezwykle nużyło, więc przeskakiwałam po nich wzrokiem. I tak było przez jakieś dwieście stron. A potem, nagle BUM! Cała książka wywróciła się do góry nogami. Nagle trafiamy do Piekła. I to tak dosłownie. No i tutaj robi się ciekawie. Opisy tych wszystkich kręgów są genialne napisane, autor użył mnóstwa porównań i alegorii. Widać solidny reaserch. Książki, filmy, muzyka. Wszystko to dostaniemy w drugiej części książki (chociaż pojawiały się czasami w pierwszej części). Autor ma niesamowitą wiedzę na temat popkultury. Świetnie odnosi sytuacje nie tylko do biblii, ale i innych tekstów kultury (zabrzmiało trochę ja na maturze :D). Książka totalnie nie przypomina thrillera (no może ten początek),ale bardziej horror. Mamy diabły, opętania, demony, Piekło, Niebo, szczegółowe opisy mąk piekielnych i doskonały humor! Ja mówiłam, że ta książka jest totalnie oderwana. Autentycznie śmiałam się w głos przy niektórych sytuacjach. Humor autora świetnie wpasował się w mój. Sposób komunikowania się diabłów ich „człowieczeństwo”, no po prostu świetne! Już dawno żadna książka nie namieszała tak w mojej głowie. Pozycja nietuzinkowa, dziwna, straszna, nudna i wszystko, czego zapragniecie. Uważam, że każdy powinien podejść do niej z czystą głową i nie sugerować się recenzjami, bo książka może nas zaskoczyć i to nie raz. Ja polecam, sięgnijcie po nią, ale nie nastawiajcie się na thriller/kryminał/sensację, bo to inne klimaty.