Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Reprezentacji Chorwacji kibicuję od mistrzostw świata we Francji, gdy jak burza przechodzili przez turniej i niespodziewanie zdobyli brązowy medal. Nic więc dziwnego, że po pierwsze cieszyłem się jak dziecko z ich sukcesu w Rosji, a po drugie musiałem sięgnąć po książkę Luki Modricia. Niestety, nie zaciekawiła mnie szczególnie. W kilku momentach Modrić chciał się w niej pokazać jako człowiek potrafiący tupnąć nogą i postawić na swoim, ale ogółem mogę zażartować, że jest zbyt spokojny, aby móc napisać naprawdę dobrą piłkarską autobiografię ;) Jednocześnie nie uważam czasu poświęconego na tę publikację jako straconego.