WOJCIECH WIERCIOCH (ur. 1966) Pochodzi ze stolicy Podhala, ale od lat wraz z żoną i dziećmi mieszka w stolicy Małopolski. Studiował medycynę i filozofię, bywał działaczem kulturalnym i dziennikarzem. Pełnił funkcję redaktora naczelnego pism kulturalnych „Futurum” i „Metafora”, dyrektora Festiwalu Literatury Niezależnej w Krakowie, udzielał się w Unii Polskich Pisarzy Lekarzy i Partii Dobrego Humoru. Jego aforyzmy wykorzystywał kabaret Loch Camelot, znalazły się one też w renomowanych antologiach; zredagowane przez niego antologie anegdot stały się bestsellerami. Jest autorem i współautorem ponad dwudziestu książek.
PISZE RÓWNIEŻ W DUECIE WRAZ Z ŻONĄ – JOLANTĄ SZYMSKĄ-WIERCIOCH.
LINKI POWIĄZANE:
wiercioch.blogspot.com
www.facebook.com/wojciech.wiercioch.5
www.wydawnictwomg.pl/jolanta-szymska-wiercioch-wojciech-wiercioch/
www.ridero.eu/pl/books/tajemnica_zlotych_liter/
www.aforyzmy-cytaty.pl/autor/wiercioch-wojciech.html
www.nowynapis.eu/tygodnik/nr-44/artykul/demony-slawnego-psychiatry
www.facebook.com/jolanta.szymskawiercioch/http://www.facebook.com/wojciech.wiercioch.5
połączenie megalomanii autorów, chcących udowodnić znajomość popularnych cytatów z hagiograficznym obrazem Kopernika;
dokonania astronomiczne to drobiazg przy pozostałych zasługach bohatera - a to wymyśli choinkę jako ozdobę świąteczną, a to jest prekursorem gry w hokeja; dodatkowo trzeba by na nowo napisać historię medycyny - ratujący życie rękoczyn Heimlicha okazuje się być w rzeczywistości chwytem Kopernika;
Piękna biograficzna powieść o pięknym umyśle i pięknej duszy. Antoni Kępiński to bez wątpienia najwybitniejszy w historii polski psychiatra i zbeletryzowana forma przedstawienia jego losów jest strzałem w dziesiątkę. Autorom udało się uchwycić specyfikę poglądów i terapeutycznych działań tego nie tylko wielkiego lekarza ale i myśliciela. Kępiński był osobą skromną, choć jego plany były zakrojone na dużą skalę. I tylko przedwczesna śmierć na nieuleczalną chorobę sprawiła, że zostawił po sobie mniej niż byłoby to możliwe, gdyby dane mu było dłuższe życie.
Oceniam bardzo wysoko tę powieść nie tylko ze względu na walory literackie, ale i za erudycyjny ładunek i myślowe bogactwo, oddające tak dobrze intelektualną atmosferę, w której poruszał się profesor. Geniusz Kępińskiego polegał na tym, że przy ogromnej empatii wobec pacjentów potrafił dostrzec jak w psychiatrii niczym w soczewce koncentrują się wszystkie istotne problemy ludzkiego ducha. I to udało się autorom przedstawić w niebanalnej formie powieści, która choć porusza trudną tematykę, daje się łatwo czytać. A lekkość i łatwość czytania nie wyklucza refleksji nad tekstem.
Lektura „Psychiatry i demonów” przypomniała mi jak kilkanaście lat temu fascynowałem się książkami Antoniego Kępińskiego. Z całą pewnością warto do nich wrócić, bo ich aktualność jest nieprzemijająca.