Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Literatura górska pojawiła się w gronie moich zainteresowań dopiero pod koniec zeszłego roku i to w sumie przez kompletny przypadek - od postanowiłam rozszerzyć zakres reportaży. A okazało się, że cholernie mnie to fascynuje, mimo że moje zainteresowanie górami ogranicza się do wtaszczenia dupska na Śnieżkę. Nie znałam wcześniej tej tragedii - nie oszukujmy się, żyję pod kamieniem, a w czasach, gdy to się wydarzyło zaczynałam liceum i tłukło mi się do głowy "za dwa lata matura". Nie wiem też, jak wypada ta książka na tle innych i na ile jest wiarygodna, ale dla mnie jest cholernie fascynująca. Pierwsza połowa dotyczy historii Szerpów - dowiadujemy się, kim są, jaka jest ich rola i jak to się stało, że na stałe zapisali się w historii alpinizmu, choć na co dzień w ogóle się o nich nie słyszy. Opowieść o nich jest fascynująca, chłonęłam ją, bo bardzo lubię takie tematy. Druga część to już historia wyprawy i tragiczne konsekwencję i nie powiem, kontrast między dwiema połowami jest ogromny. Napisane jest to zgrabnie, prostym językiem, ale ma w sobie moc. Opowieść o tragicznej wyprawie na K2 sprawiła, że kilkakrotnie klnęłam pod nosem, wciągałam powietrze i zatrzymywałam się nad pracą, żeby skupić się na słowach. Niejednokrotnie łapałam się na myśli, że można by temu zapobiec, ale jak łatwo jest tak myśleć, siedząc w ciepłym pomieszczeniu z dala od wszystkiego. Nie mnie oceniać wydarzenia, ani zachowanie ludzi, bo nigdy nie znalazłam się i nie znajdę w takim położeniu. Sama książka - warta uwagi, nawet, a może zwłaszcza wtedy, gdy kompletnie nie ogarniacie tematu, bo ja jestem nią zachwycona i choć nie byłam pewna, czy się polubimy, to nie mogłam przestać jej słuchać.