Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak głosi nazwa serii "Kieszonkowa historia" nie będzie to obszerne studium tematu. W związku z tym nie rozumiem głosów w opiniach o tej książce pokroju "Skrótowo ale treściwie." autorstwa użytkownika Rege. A czego oczekiwać po "kieszonkowej historii"? Co do samej książki mam [jak to ja] kilka uwag, ale najpierw pozytywy. Do pozytywów należy zaliczyć sporo jak na 160 stron zdjęć różnych zabytków z epoki wikingów. Na stronach od 10 do 13 znajdziemy kalendarium najważniejszych wydarzeń w historii epoki wikingów, wygląd run i ich znaczenie na stronie 70, na stronach 100-101 znajdziemy listę nordyckich bogów, a kilka stron dalej pojęcia związane z mitologicznym światem nordyckich bogów. Ponadto znajdziemy również kilka map czy opis rodzajów łodzi wraz z rysunkami je przedstawiającymi. Książka napisana przez norweskiego historyka i członka grupy rekonstrukcyjnej. Ponadto masa informacji dotyczących życia codziennego wikingów, prowadzenia najazdów i wojen, ataków i podboju Anglii, skrótowa historia północnych regionów Europy, opisy narzędzi i broni, systemu wierzeń i praktykach religijnych, dosłownie wszystko o wikingach w pigułce. na okładkę miękką przymknę oko, bo to w końcu "kieszonkowa historia", grafika bardzo ładna [o wiele lepsza od zabawkowego, plastikowego hełmu z innego wydania] Ponadto na końcu polecona obszerna bibliografia. Niestety książka ma 3 przeze mnie zauważone mankamenty. Autor broni wikingów, twierdząc że skutki ich grabieży i rozmiary napadów nie były tak wielkie i dotkliwe jak mówią dziejopisarze tamtych czasów, niestety nie argumentuje dlaczego. Nie wiem czy jest takich gaf więcej, [nie analizowałem każdej podawanej daty, ale tę akurat wychwyciłem] jednak na ostatniej stronie w 3 zdaniu licząc od dołu strony mamy, że Magnus III Bosy napadł na królestwo Man i Wysp oraz Irlandię w 1003 roku, no i nie byłoby w tym nic dziwnego, tylko, że urodził się ok. 1070 roku. Miało być oczywiście 1103 rok, niemniej wydawnictwo powinno skorygować ten błąd, gdyż to praca naukowo-historyczna, wydana przez wydawnictwo historyczne, zatem no takie rzeczy nie za dobrze świadczą o wydawnictwie. Ponadto w kilku miejscach są literówki, źle odmienione wyrazy, czy brak jakiegoś wyrazu, które szpecą tekst. Wydawnictwo powinno mieć lepszego korektora. Podobnie rzecz ma się z datą, osobiście wątpię, aby pan Kim pomylił się co do daty napadu Magnusa III jako zawodowy historyk, uczestnik grup rekonstrukcyjnych oraz zadeklarowany miłośnik epoki wikingów. Książka moim zdaniem zasługuje na uznanie, pomimo powyżej wymienionych mankamentów, które w zdecydowanej większości wynikają ze złej korekty wydawnictwa, a jedyne co można zarzucić panu Hjardarowi to to, że nie argumentował dlaczego nie ufa dziejopisarzom tamtego okresu. Niniejsza publikacja jest świetną pozycją, jako punkt wyjściowy do dalszego zgłębiania historii, kultury oraz wierzeń wikingów.