Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cywilizacja to wszystko to, co ułatwia człowiekowi życie.
Kultura to wszystko to, co człowiekowi życie utrudnia.
Podkreślam: związek między kulturą a cywilizacją jest jednokierunkowy i niezamienny. Nawet jeśli naturalnym celem człowieka jest ułatwianie sobie życia, to warunkiem produkcji narzędzi ułatwiających życie jest wcześniejsze utrudnienie sobie życia i podjęcie wysiłku w celu opanowania wiedzy i umiejętności pracy.

Istotę katolickiej nauki społecznej zawierają - moim zdaniem - dwa zdania z Ewangelii św. Mateusza opisujące Sąd Ostateczny: "Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili. Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tegoście i Mnie nie uczynili".
Określenie "braci moich najmniejszych" oznacza całkowitą równość wobec Boga wszystkich ludzi, niezależnie od dzielących ich różnic wynikających z jakichkolwiek kryteriów. Najmniejszy nawet człowiek w jakiejkolwiek hierarchii jest bowiem "bratem ludzi, ale i Boga". Wszystkie czyny wobec innych ludzi są czynami odnoszącymi się bezpośrednio do Boga i dotyczy to nie tylko czynów, ale i zaniechania. Oznacza to, że - nie umniejszając roli religijności indywidualnej(modlitwa, pokuta itp.) - każde działanie lub niedziałanie wobec innych ludzi jest relacją z Bogiem, a ponieważ całe życie społeczne sprowadza się do relacji z innymi ludźmi, wszystko, co robi człowiek wobec innych ludzi jest robione wobec Boga i wszystkie uczynki i zaniechania mają wpływ na zbawienie. Jednym słowem - w katolicyzmie nie ma innej drogi do zbawienia, niż przez postępowanie wobec innych ludzi jak wobec Boga.

W takim ujęciu znika całkowicie problem transcendencji, prawdopodobnie dlatego, że on stawia człowieka wobec pytań, które zasiewają w umyśle niepokój – a przecież celem pozytywnej psychologi jest uwolnienie człowieka od wszelkich zakłócających szczęście niepokojów.

Dostatek to stan, którym człowiek jest w stanie zaspokoić wszystkie podstawowe potrzeby biologiczne (wyżywienie zdrowie) i materialne (odzież, mieszkanie) a także część potrzeb uznawanych za potrzeby wyższe (lektura, sztuka).

Dobrobyt jest stanem umożliwiającym zaspokojenie wszystkich potrzeb biologicznych, materialnych i duchowych.

Praca ogranicza wolność negatywną ale tworzy dobra które są warunkiem realnej wolności pozytywnej jednak samo posiadanie dóbr nie gwarantuje wolności.

Praca to świadome, wymagające kwalifikacji, wysiłku i dyscypliny działanie prowadzące do powstania dóbr umożliwiających zaspokajanie ludzkich potrzeb, a więc i realną wolność.

W 2017 r. przy okazji otwarcia tunelu św. Gotarda i w obecności przywódców najważniejszych państw europejskich odprawiony został satanistyczno-neopogański rytuał i chociaż wydarzeniu nadano charakter quasi-artystyczny, w istocie było ono premierą nowej, oficjalnej religii europejskiej. Jej treść stanowi mieszanina plemiennego poganizmu i satanizmu.

Komuniści na Zachodzie utracili historyczną rację bytu. Konieczne było znalezienie nowego uzasadnienia misji marksizmu i wypełnienie nową treścią starego schematu wyzwolicielskiego. Nowy marksizm musiał całkowicie odrzucić swoje teorie ekonomiczne i nieaktualny już cel, jakim było wyzwolenie proletariatu z nędzy zastąpić jakimś nowym celem. Potrzebny był nowy, nierozwiązywalny konflikt, nowa, domagająca się wyzwolenia ofiara, nowa wymagająca naprawienia krzywda.

(s. 388).