Powierzchowna, opisana skrótowo i wręcz „po łebkach” historia Cezara, Kleopatry oraz Marka Antoniusza (bo książka ma w istocie troje bohaterów głównych oraz dodatkowo kilku drugoplanowych, np. Cycerona). Autor nie wnika w głębsze podłoże zdarzeń, przytrafiają się (pomniejsze wprawdzie) błędy rzeczowe. Jedyne „novum” to dywagacje na temat rzekomego ochłodzenia stosunków pomiędzy Cezarem a Kleopatrą, do którego miało dojść natychmiast po wyjeździe Rzymianina z Egiptu. W języku polskim wydano całkiem pokaźną liczbę znacznie lepszych (a przy tym dobrze i przystępnie napisanych) biografii obojga tytułowych bohaterów, nie widzę więc szczególnej potrzeby wypuszczania na rynek tej akurat pozycji. Prawdę mówiąc, przeznaczona jest raczej dla przysłowiowych „gospodyń domowych” (bez niczyjej urazy). Trudno też powiedzieć, kto i dlaczego opatrzył to dzieło idiotycznym podtytułem „Ostatnie dni Cesarstwa Rzymskiego”. W oryginale takowy nie występuje, więc przynajmniej tym „kwiatkiem” nie należy obciążać Autora. Tym niemniej, tak fundamentalny błąd rzeczowy podważa ewentualne zamierzenie popularyzowania wiedzy o historii starożytnej.

Powierzchowna, opisana skrótowo i wręcz „po łebkach” historia Cezara, Kleopatry oraz Marka Antoniusza (bo książka ma w istocie troje bohaterów głównych oraz dodatkowo kilku drugoplanowych, np. Cycerona). Autor nie wnika w głębsze podłoże zdarzeń, przytrafiają się (pomniejsze wprawdzie) błędy rzeczowe. Jedyne „novum” to dywagacje na temat rzekomego ochłodzenia stosunków...

Historia starożytna to dla mnie nieznany ląd. "Cezara i Kleopatrę" wypożyczyłam na przekór sobie., bez nadziei, że zabrnę dalej niż za 15 stronę. Uwielbiam, kiedy książka z anonimowej awansuje do rangi "tej ważnej". Magia słów zadziałała, rzeczywistość wieku przed narodzeniem Chrystusa oczarowała mnie. Rzymskie podboje, meandry polityki, potężne plemiona o zapomnianych nazwach, kraje nieobecne od tysięcy lat na mapach. Na pierwszym planie giganci epoki - Juliusz Cezar, Kleopatra, Marek Antoniusz. W tle Cyceron, Herold, Oktawian. Miłość, władza, chciwość, odwaga. Nie jest to książka doskonała, ale na tyle dobra, że skłoni ignorantkę starożytności do sięgnięcia po kolejne lektury opisujące tą epokę.

Historia starożytna to dla mnie nieznany ląd. "Cezara i Kleopatrę" wypożyczyłam na przekór sobie., bez nadziei, że zabrnę dalej niż za 15 stronę. Uwielbiam, kiedy książka z anonimowej awansuje do rangi "tej ważnej". Magia słów zadziałała, rzeczywistość wieku przed narodzeniem Chrystusa oczarowała mnie. Rzymskie podboje, meandry polityki, potężne plemiona o zapomnianych...

Ksiazki nie czytalem, ale musze przyznac, ze rzadko kiedy od lektury odrzuca mnie juz sam tytul! Nie wiem czy tu nie popisal sie tlumacz czy wydawca, ale kluje w oczy fakt, ze Cezara zestawiono z OSTATNIMI DNIAMI Cesarstwa Rzymskiego! Zauwaze, ze Cesarstwo Rzymskie powstalo dopiero PO smierci Cezara, za jego czasow Rzym byl jeszcze Republika... takze cos tu zdecydowanie nie teges.

Ksiazki nie czytalem, ale musze przyznac, ze rzadko kiedy od lektury odrzuca mnie juz sam tytul! Nie wiem czy tu nie popisal sie tlumacz czy wydawca, ale kluje w oczy fakt, ze Cezara zestawiono z OSTATNIMI DNIAMI Cesarstwa Rzymskiego! Zauwaze, ze Cesarstwo Rzymskie powstalo dopiero PO smierci Cezara, za jego czasow Rzym byl jeszcze Republika... takze cos tu zdecydowanie nie...

Świetna książka. Łatwa w przeczytaniu, ułożeniu sobie ciągów wydarzeń Imperium Rzymskiego.
Autor opowiada o życiu Cezara, Kleoparty i Marka Antoniusza. Jest to wiedza w pigułce, która sprawia, że chce się sięgnąć po więcej, przeczytać więcej na ten temat, wrócić do losów tej trójki niesamowitych ludzi.

Świetna książka. Łatwa w przeczytaniu, ułożeniu sobie ciągów wydarzeń Imperium Rzymskiego.
Autor opowiada o życiu Cezara, Kleoparty i Marka Antoniusza. Jest to wiedza w pigułce, która sprawia, że chce się sięgnąć po więcej, przeczytać więcej na ten temat, wrócić do losów tej trójki niesamowitych ludzi.