Gdy naczytałeś się Forsythe'a, Ludluma oraz Browna (tak, wiem, kiedy tworzyli i kiedy pisał pan V.) i wykoncypowałeś "O tak, połączę to wszystko i napiszę książkę. To będzie hit!", ale nie do końca ci wyszło. Tak bym to w skrócie ujął.
Niby jest wszystko, co powinno zapewnić sukces, ale pan Philipp skleił to tak, że cały czas drapiesz się w głowę i kombinujesz co tu nie gra... Niby Dacia to w sumie Renault, ale jakoś tak trudno się nią chwalić na cocktail party.

Gdy naczytałeś się Forsythe'a, Ludluma oraz Browna (tak, wiem, kiedy tworzyli i kiedy pisał pan V.) i wykoncypowałeś "O tak, połączę to wszystko i napiszę książkę. To będzie hit!", ale nie do końca ci wyszło. Tak bym to w skrócie ujął.
Niby jest wszystko, co powinno zapewnić sukces, ale pan Philipp skleił to tak, że cały czas drapiesz się w głowę i kombinujesz co tu nie...

Powieść zakakująca ramotkowatością, z większością wad, ale i niektórymi zaletami takiego klimatu. Oszczędnie korzystający z dialogów, unikający dynamicznej akcji pseudoreportażowy styl nasuwa skojarzenia z późnym (właśnie skażonym ramotą) Forsythem. Treść też ostrożna, unikająca fajerwerków na miarę dzisiejszych pozycji tego gatunku. Gdyby tej wstrzemięźliwości było w sam raz, lektura "Spisku Faraonów" byłaby wyraźnie przyjemnym doświadczeniem, ale niestety jest jej w nadmiarze. Na dodatek trochę fabularnego chaosu, rwania wątków i niezdecydowanie w kreowaniu ponadnaturalnego uniwersum, które powoduje, iż nie do końca wiadomo, czy jakaś ponadnaturalność w ogóle jest jego częścią. Można to oczywiście postrzegać w kategoriach nierozwiązanych zagadek i stawiana pytań zamiast udzielania odpowiedzi, ale w tym wydaniu byłby to zabieg raczej wyłącznie efekciarski. Ostateczny werdykt? Nie planuję kontynuowania przygody z twórczością teggo Autora, ale jakoś szczególnie kilku godzin poświęconych na lekturę "Spisku (...)" nie żałuję. Nie jest to na szczęście nic podobnego do Dana Browna, czego się obawiałem.

Powieść zakakująca ramotkowatością, z większością wad, ale i niektórymi zaletami takiego klimatu. Oszczędnie korzystający z dialogów, unikający dynamicznej akcji pseudoreportażowy styl nasuwa skojarzenia z późnym (właśnie skażonym ramotą) Forsythem. Treść też ostrożna, unikająca fajerwerków na miarę dzisiejszych pozycji tego gatunku. Gdyby tej wstrzemięźliwości było w sam...

Dziwna to powieść, momentami ciekawa, momentami absurdalna, pełna nudnych fragmentów...
Fabułę stanowi rywalizacja 3 wywiadów - francuskiego, niemieckiego, angielskiego - wszystkie próbują wydrzeć tajemnice i skarby starożytnego Egiptu. Konsekwencje będą porażające.

Dziwna to powieść, momentami ciekawa, momentami absurdalna, pełna nudnych fragmentów...
Fabułę stanowi rywalizacja 3 wywiadów - francuskiego, niemieckiego, angielskiego - wszystkie próbują wydrzeć tajemnice i skarby starożytnego Egiptu. Konsekwencje będą porażające.

Strasznie dziwna ta książka i trudno ją ocenić. Akcja toczy się w niej jak przysłowiowe flaki z olejem, chociaż w/g opisu- walka wywiadów w Egipcie(prawie "Ludlum") a w sumie opisane jest życie jednego człowieka, Nie będzie ona na pewno gratką dla miłośników sensacji, dopiero po przeczytaniu 2/3 coś zaczyna się dziać (i temu ta ocena),nie można odmówić jedynie dobrze zarysowanego tła historycznego. Jak dla mnie niestety męczarnia, chociaż autor pisze naprawdę dobre powieści.

Strasznie dziwna ta książka i trudno ją ocenić. Akcja toczy się w niej jak przysłowiowe flaki z olejem, chociaż w/g opisu- walka wywiadów w Egipcie(prawie "Ludlum") a w sumie opisane jest życie jednego człowieka, Nie będzie ona na pewno gratką dla miłośników sensacji, dopiero po przeczytaniu 2/3 coś zaczyna się dziać (i temu ta ocena),nie można odmówić jedynie dobrze...