Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Polubiłem serię tych książek. Po bardzo dobrym (poza spapraną końcówką) "Adwokacie" i przeciętnym - niestety - "Judaszu" przyszedł czas na "Merit z Egiptu". Myślę, że przygody sympatycznej Merit plasują się jakościowo gdzieś pomiędzy wspomnianymi lekturami. Zacznijmy od plusów. Duża plastyczność opisów, przyjemny, prosty język, wartka akcja. Przy ocenie "Adwokata" niepotrzebnie za minus uznałem pro-chrześcijańskie zadęcie, wszak wiem o czym traktują te książki i do jakiej grupy społecznej są generalnie przeznaczone. Dlatego tutaj wysławianie Jahwe mnie nie denerwowało, co najwyżej męczyło przesadnią ilością. Natomiast sama książka jest bardzo schematyczna. Nieskomplikowany podział na dobrych i złych, głupiutka główna bohaterka (serio tak trudno było się domyślić, że to Szefu jest jej ojcem? Poważnie poddawała w wątpliwość siłę i istnienie Boga który pozamiatał cały Egipt i przemienił morze w mrożonkę Frosty?) która rzecz jasna tryska odwagą i zrobi wszystko dla rodziny. Przy okazji możemy co dwie strony czytać o jej rozedrganym sercu które kołacze na myśl o tajemniczym przystojniaku z chmurną przeszłością. Dialogi niczym z romansidła za 4,99zł, postaci płaskie i nijakie. A mimo to czyta się bardzo płynnie i szybko. Lubię biblijne historie i opis plag naprawdę potrafił sprawić, że widziałem te klęski. Zwłaszcza sceny plagi mroku były bardzo sugestywne. Autorka jednak troszkę odpłynęła jeśli idzie o wiarygodność niektórych wątków, wyjaśnianie wszystkich bardziej skomplikowanych problemów słowami "tego chciał Jahwe" nie jest satysfakcjonujące. Dobrze chociaż, że ta powieść nie męczyła bo przy "Judaszu" miałem momentami naprawdę dosyć. "Merit z Egiptu" to historia o kolejnej Belli czy tam Anastazji która trzepocze ukradkiem rzęsami i co dwa rozdziały zmienia zdanie, tyle, że w czasach w których Hebrajczycy budowali pałace faraonów. Nic odkrywczego, nic wielkiego, można jednak przeczytać i powoli kontynuować zabawę z tą serią. 6 gwiazdek.