Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dlaczego "Jak być szczęśliwą pod jednym dachem z ASP..." jest według mnie książką wyjątkową i potrzebną? O ile temat zespołu Aspargera wśród dzieci jest szeroko omawiany w literaturze polskiej i zagranicznej o tyle, zaburzenie u osób dorosłych, traktowane jest po macoszemu. Jak gdyby, to, że taka osoba staje się dorosła autorom umyka, a problem zanika. Lub jeśli ktoś, jako osoba dorosła zostaje zdiagnozowany - temat staje się toporny i ciężki. sobota, 20 stycznia 2018 JAK BYĆ SZCZĘŚLIWĄ POD JEDNYM DACHEM Z ASP... - AGNIESZKA M. KASZKUR KULPA Poradniki, które recenzuję wybieram starannie. Jeśli napiszę, że nie lubię takich książek, to sama sobie zaprzeczę. Kiedyś nie czytałam, dzisiaj wybierając z całej różnorodnej masy tytułów, staram się wybierać mądrze - i czytam. Dlaczego "Jak być szczęśliwą pod jednym dachem z ASP..." jest według mnie książką wyjątkową i potrzebną? O ile temat zespołu Aspargera wśród dzieci jest szeroko omawiany w literaturze polskiej i zagranicznej o tyle, zaburzenie u osób dorosłych, traktowane jest po macoszemu. Jak gdyby, to, że taka osoba staje się dorosła autorom umyka, a problem zanika. Lub jeśli ktoś, jako osoba dorosła zostaje zdiagnozowany - temat staje się toporny i ciężki. Pani Agnieszka Kaszkur - Kulpa chociaż nie jest psychologiem, a biologiem - pisze książkę o psychologi życia z mężczyzną obarczonym zespołem Aspargera. Swoje opinie i wnioski wynosi ze swojego niemałego doświadczenia życiowego, jej partner - mąż ma właśnie zespół Aspargera. Książka ta jest jedyną pozycją na naszym rynku wydawniczym adresowaną do kobiet, która podejmuje temat związku z mężczyzną z zespołem Aspargera. Kobiety, partnerki borykają się bowiem w takim związku z wieloma, jakby to ładnie ująć "niedogodnościami". Brak bowiem w relacjach ciepła, emocjonalnej bliskości, bezpieczeństwa czy oparcia w drugim człowieku. Pojawia się samotność, izolacja, nieporozumienia na poziomie werbalny i wiele innych sytuacji wynikających ze specyfiki zespołu Aspargera. Nieporadność społeczna, obsesyjność jednego tematu, zamknięcie na swoje i cudze emocje, dosłowność wszystkiego co się do nich mówi, nadwrażliwość na bodźce, itp. W takim nietypowym związku trzeba zdać sobie sprawę z pewnych ograniczeń, które będą nad nim nieustannie się unosić. Ale jednocześnie trzeba pracować nad swoimi wzajemnymi relacjami. Trzeba umieć dźwigać wszystkie te niedogodności i próbować spojrzeć na nie z dobrej strony. Małżeństwo autorki pokazuje, że możliwy jest taki dobry układ i można być w nim szczęśliwym. Nie pogadasz. Żadnych podtekstów, aluzji, przenośni czy metafor. Nic nie przemycisz miedzy wierszami. Niczego nie mów z przekąsem (a broń Boże z ironią!),bo zdziwisz się bardzo, kiedy słowa krytyki odbierze jako pochwałę. "Jak być szczęśliwą..." oprócz wiedzy na temat zespołu Aspargera zawiera również opracowane po każdym rozdziale ćwiczenia i zadania. Słowniczek również jest przydatny, gdy czyta się książkę i nie jest się zbytnio (tak jak ja) obeznanym z fachowym słownictwem. Bardzo ciekawe są również scenki obyczajowe z życia małżonków. Ich dyskusje i pewne zachowania w bardzo obrazowy sposób pokazują problemy dnia codziennego. I dają ogromną nadzieję i wsparcie, że takie życie może być szczęśliwe i owocne. Podziwiam autorkę za samozaparcie, chęć pracy nad związkiem i miłość do męża. Bo to wszystko co robi dla siebie i dla niego musi wynikać z silnej miłości. Innego wytłumaczenia nie ma :) Recenzja również na stronie: http://podrozprzezzycie2.blogspot.com/2018/01/jak-byc-szczesliwa-pod-jednym-dachem-z.html