Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ale jeśli ruszysz za kimś, kto zabłądził w lesie, sama także możesz zgubić drogę.

Niektórzy chodzą w niedzielę na modły i proszą Boga oraz braci o przebaczenie tylko po to, żeby w poniedziałek znów zacząć grzeszyć od nowa. ~ Åsa Larsson.

Trzeba mieć odwagę ufać ludziom, czyż nie?

Jan dobiega trzydziestki, ale nie posiada zbyt wielu rzeczy, a takich, do których jest przywiązany nie ma prawie wcale. W nieposiadaniu jest swego rodzaju wolność.

Człowiek może zmienić pracę, przenieść się do innego miasta, ale nic się nie zmienia. Tkwi w tym samym ciele, płynie w nim ta sama krew, a w głowie pozostają te same wspomnienia.

Zostają tylko ludzie, choć na krótką chwilę. Jesteśmy krótką pieśnią pod niebem, śmiechem na wietrze, zakończonym westchnieniem. Później my także odchodzimy.

Jeden z tych dni, kiedy życie znów staje się pełne obietnic, niezależnie od tego, ile kto ma lat.

To chyba najgorsze ze wszystkiego - nie to, że przeżyło się coś okropnego, lecz to, że nie ma nikogo, kto wysłucha.