Najnowsze artykuły
ArtykułyPowieść o zagrożeniach płynących ze Wschodu. Ryszard Oleszkowicz o „Zanim zabijesz moją śmierć”
1
ArtykułyJakub Jarno. „Światłoczułość” to powieść opakowana w powieść, owinięta w listy
2
Artykuły„Kraj kobiet“ Grzegorza Gajka – przeczytaj fragment książki!
2
ArtykułyLiteracka Nagroda Nobla 2024. Han Kang laureatką
63
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2015
2015
2013
Powrót Melpomeny. Tragedia włoska od średniowiecznego odrodzenia po renesansowy rozkwit
4 czytelników 1 opinia
2013
2011
2010
1998
1990
Nauka poprzez cierpienie (pathei mathos) u Ajschylosa i Sofoklesa Maria Maślanka-Soro 
Doktorat M. Maślanki-Soro poświęcony jest zagadnieniu pathei mathos w tragediach Ajschylosa i Sofoklesa. Książka jest faktycznie interesująca, pozwala na głębsze odczytanie dzieł obu wielkich ateńskich tragików. Autorka znajduje między nimi dwoma paralele, a także przeciwieństwa. Książka opatrzona jest bardzo obfitym aparatem naukowym, z każdej strony przebija wielka erudycja i oczytanie w (podkreślmy: niezwykle obfitej) literaturze przedmiotu. W moim odczuciu książce brak jednak zakończenia, które podsumowałoby całość rozważań Autorki.
Książka jest trudna w odbiorze, skierowana faktycznie już głównie do filologów klasycznych. Żeby naprawdę z niej skorzystać, trzeba dobrze znać tragedie greckie oraz ich język, bez tego ciężko jest cokolwiek zrozumieć. Bynajmniej do tej pracy nie zniechęcam, może wręcz... zachęcam do studiów filologii klasycznej;)!
Tomasz Babnis
Antyczna tradycja epicka u Dantego Maria Maślanka-Soro 
Świetna książka o "Boskiej Komedii", w której Autorka pokazuje, jaki był stosunek Dantego do wcześniejszej tradycji epickiej (reprezentowanej przez Wergiliusza, Owidiusza, Lukana i Stacjusza) i jak włoski poeta czerpał z twórczości rzymskich poprzedników. Maślanka-Soro pokazuje tu znakomite przygotowanie klasyczne i italianistyczne, na różnych poziomach analizuje teksty, zwraca uwagę na różnorodne aspekty recepcji antyku w poemacie. Do pewnego stopnia jest to też praca o tym, jak średniowiecze czytało epikę łacińską i jak - z naszej perspektywy - dziwnie ją rozumiało, poddając teksty choćby Lukana czy Owidiusza moralizatorskiej interpretacji. I świetnie widać geniusz i literacką samoświadomość Dantego, który nie chciał być tylko naśladowcą, ale i aemulator antiquorum. Bardzo udana książka, godna polecenia zarówno filologom klasycznym, jak i italianistom.
Tomasz Babnis
