Tsurayuki, syn Ki no Mochiyukiego, był autorem wielu wierszy waka. W 905 roku, z rozkazu cesarza Daigo, został jednym z czterech poetów, wybranych do skompilowania Kokin-wakashū, antologii poezji japońskiej.
Początkowo sprawował kilka urzędów w Kioto, a następnie został mianowany namiestnikiem prowincji Tosa, gdzie przebywał od 930 do 935 roku.
Znany głównie ze swojej poezji, zaliczony został przez przez Fujiwarę no Kintō do Trzydziestu Sześciu Mistrzów Poezji (三十六歌仙). Sławę przyniosła mu także redakcja antologii wierszy Kokin wakashū, do której napisał on jeden z dwóch zawartych tam wstępów (w języku japońskim; drugi, innego autorstwa, sformułowany jest po chińsku). Wstęp ten był pierwszą poetyką normatywną gatunku tanka (pieśni krótkiej). Opisał tam jej historię, mitologiczne źródła i współczesną mu poezję, którą podzielił na rodzaje; odnosił się też do wcześniejszych wielkich poetów i nie szczędził krytycznych uwag swoim poprzednikom, takim jak Ariwara no Narihira.
Jeden jego wiersz został zamieszczony w antologii Ogura Hyakunin-isshu, skompilowanej w XIII wieku przez Fujiwarę Teikę.