Najnowsze artykuły
Artykuły
Czytamy w weekend. 26 lipca 2024LubimyCzytać263Artykuły
Powstaje nowa „Lalka”! Co wiemy o ekranizacji powieści Prusa?Konrad Wrzesiński70Artykuły
Powiedz mi, gdzie jedziesz na wakacje, a powiem ci, co czytać: idealne książki na latoAnna Sierant17Artykuły
Zadaj pytanie Marii Strzeleckiej, laureatce Nagrody Literackiej WarszawyLubimyCzytać4
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Atka Brożek
![Atka Brożek](https://s.lubimyczytac.pl/upload/authors/135521/514550-140x200.jpg)
2
5,9/10
Pisze książki: literatura piękna
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
5,9/10średnia ocena książek autora
18 przeczytało książki autora
65 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Pewność Atka Brożek ![Pewność](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/4726000/4726511/578372-352x500.jpg)
5,3
![Pewność](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/4726000/4726511/578372-352x500.jpg)
To, co nie podobało mi się w tej książce to mała wiarygodność. Nie wiem też do końca czym miał być ten utwór... Właściwie dominują dwie składowe- dialog psychiatry z kobietą zmagająca się z dwubiegunówką o ciąży i macierzyństwie oraz pełna pasji kłótnia z mężem rodem z "Pamiętnika", po której następuje namiętne zbliżenie. Bohaterka ma też idealne okoliczności do zdrowienia i podejmowania takich decyzji jak staranie się o dziecko- cierpliwy i wyrozumiały mąż znoszący od lat z miłością i troską jej zdrady, wahania nastrojów, wybuchy złości, który jednocześnie zarabia na tyle dużo pieniędzy, że ona nie musi pracować, a i tak stać ją bez problemu na terapię i leki. W życiu bywa mniej kolorowo. Od książki zupełnie się odbiłam, ale plus za to, że w jakiś sposób ten trudny temat został poruszony.
Wszystko Atka Brożek ![Wszystko](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/3822000/3822400/514655-352x500.jpg)
6,5
![Wszystko](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/3822000/3822400/514655-352x500.jpg)
Jeśli się nie mylę, imienia „Atka” nie ma, to głównie nazwa geograficzna. Jeśli dodać do tego zdjęcie na okładce, aż ociekające Photoshopem… Ale mniejsza z tym, i tak zacząłem czytać.
Książka jest umiarkowanie udanym eksperymentem formalnym – są to bowiem niekończące się monologi Anki (pięćdziesiątka, szczupła, czarne włosy). Owszem, pojawiają się tu także inne osoby, ale Anka nie dopuszcza ich do głosu. Ich obecność (tych innych) wyrażana jest w sposób znany z lektury scenariuszy filmowych, np. Karolina (Garbata) chciała coś dodać, ale zrezygnowała, Elżbieta wolno sączyła wino, Magda patrzyła w przestrzeń pustym wzrokiem, Suchemu, który chciał coś powiedzieć, Anka natychmiast przerwała itp.
Anka dużo pije, właściwie to prawie stale, z mężem (zwanym Suchym),sypiającym w piwnicy, tworzy parę już tylko formalną, angażuje się w różne bezsensowne przygody seksualne, ale przede wszystkim wiecznie i ustawicznie narzeka. Wyrzyguje swoją złość, niezadowolenie i frustrację na każdego, kogo da się zmusić do słuchania. Nużące to – krótko mówiąc.
Specyficzne relacje łączą Ankę tylko z dwoma osobami: matką, wyraźnie sprawczynią chorych relacji Anki z ludźmi oraz Magdą – ten układ trudny jest do określenia. Magda jest ze dwadzieścia lat młodsza od Anki i odgrywa w jej życiu wiele różnych ról, bo to i przyjaciółka, i podopieczna, i protegowana… może nawet kochanka. Anka niby to stale pomaga Magdzie, ale w sumie karmi się jej chorobą i słabością. Bardzo ta relacja jest… niefajna.
Raził mnie w książce ordynarny, plugawy, wulgarny język – ale… może kobiety tak teraz ze sobą rozmawiają.
Refleksja druga: obraz jest oczywiście mocno przerysowany, ale… ile kobiet żyje w taki sposób, jak Anka, choćby częściowo?