Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ma rację autor wstępu, Andrzej Nowakowski, kiedy pisze, że w poezji Szczepańskiego, mało oryginalnej, koncentruje się wszystko to, co dla liryki Młodej Polski najbardziej charakterystyczne: są tu te wszystkie mgły, noce księżycowe (lub bez),smutne piękności, senne krajobrazy i dekadenckie wyrafinowanie. Ponieważ mam żenującą słabość do Młodej Polski, do tego momentu poezja Szczepańskiego ma dla mnie sporo uroku i sprawia sporo radości: mam pewne oczekiwania, również w zakresie grafomanii, a Szczepański idealnie je wypełnia. Tomik zawiera również mniej "młodopolskie" liryki, które trącą już nieprzyjemnym egzaltowanym patriotyzmem.