Janina Ludawska (ur. jako Janina Halperson) - polska teatrolog oraz działaczka na rzecz osób zarażonych wirusem HIV pochodzenia żydowskiego mieszkająca w Szwecji.
Urodziła się w Warszawie, w rodzinie Żydów.
W sierpniu 1939 r. wyjechała na kurs językowy do Szwecji, i w tym kraju zastała ją II wojna światowa. Aż do rozpoczęcia tzw. wielkiej akcji Janina Halperson regularnie korespondowała z rodzicami i bratem, którzy znaleźli się w warszawskim getcie. Do dnia dzisiejszego zachowało się 164 listów.
W 1945 r. powróciła do kraju.
Absolwentka Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego im. Łomonosowa (Московский государственный университет им. М. В. Ломоносова) - teatrologia.
Po powrocie do Warszawy pracowała kolejno: w Wydziale Skandynawskim Ministerstwa Spraw Zagranicznych, Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej, Państwowym Instytucie Sztuki PAN oraz w Teatrze Dramatycznym.
W 1968 na fali czystek antysemickich zmuszona została do opuszczenia kraju. Osiadła wraz z synem w Szwecji, gdzie z czasem zaczęła pracować jako teatrolog.
Od końca lat 80. angażowała się w pomoc zarażonym wirusem HIV oraz podnoszenie świadomości społecznej w Polsce i Szwecji.
Janina Ludawska żyła 97 lat.
Wydane publikacje książkowe: "Poetisk politisk Teater" (Akademlitt, 1980), "Att vara äkta på scen" (Gidlund, 1986), "Emellan oss" (Wyd. Uniwersytetu Sztokholmskiego, 1991), "Z doświadczeń wolontariuszki" (Wyd. Krajowego Centrum ds AIDS, 2014).
