Najnowsze artykuły
- Artykuły„Nowa Fantastyka” świętuje. Premiera jubileuszowego 500. numeru magazynuEwa Cieślik4
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 2LubimyCzytać4
- ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński9
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać14
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Klemens Junosza
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Klemens_Junosza
Znany jako: Klemens SzaniawskiZnany jako: Klemens Szaniawski
17
7,0/10
Pisze książki: klasyka, literatura obyczajowa, romans, literatura piękna, powieść przygodowa, poezja
Urodzony: 23.11.1849Zmarły: 21.03.1898
Powieściopisarz, nowelista i felietonista polski.
Syn Władysława, podprokuratora sądu, i Leontyny z Brodowskich (zm. 1855). Wcześnie utraciwszy rodziców uczył się u pijarów w Łukowie, następnie w Siedlcach (1862—1865). Wskutek trudnych warunków materialnych szkoły nie ukończył, lecz wrócił do Lublina, gdzie kilka lat pracował w Izbie Obrachunkowej. Po r. 1875 zamieszkał w Warszawie, zajmował się pracą literacką i dziennikarstwem, a także zarządzał majątkiem rodzinnym w Woli Korytnickiej pod Węgrowem. W l. 1877—1883 był sekretarzem redakcji dziennika „Echo“, potem członkiem redakcji „Wieku“. Przez jakiś czas redagował „Wędrowca“ oraz wydawnictwo „Biblioteka Dzieł Wyborowych“. Mieszkając w Warszawie utrzymywał łączność z Lublinem. Liczne teksty opublikował w „Gazecie Lubelskiej“ i „Kalendarzu Lubelskim“. Ożeniony w r. 1875 z córką lubelskiego rejenta Karoliną (Zofią) Piasecką, miał z nią syna. Ona również była literatką, zamieszczała opowiadania w czasopismach lubelskich i warszawskich; w „Kalendarzu Lubelskim“ opublikowała sztukę dla dzieci i powieść dla dorastających panien (Teatr dla dzieci, Nacię — obie w 1896 r.). Zmarł na gruźlicę 21 III w sanatorium w Otwocku. Czyniąc zadość jego woli pochowano go przy grobie matki na cmentarzu w Lublinie przy ul. Lipowej (kwatera 18b). Rodzinne miasto urządziło pisarzowi uroczysty pogrzeb, który stał się wielką manifestacją ludności i został opisany przez liczne czasopisma polskie. Jeszcze w tym samym 1898 r. na grobie Szaniawskiego stanął okazały i oryginalny pomnik według projektu budowniczego W. Krzesińskiego. Wykonany w zakładzie kamieniarsko-rzeźbiarskim A. S. Timmego w Lublinie, miał kształt zwieńczonej półkoliście kapliczki. Czołową ścianę zdobiły atrybuty pisarskie: pióro i gałązka laurowa, wyżej w arkadowej wnęce umieszczone zostało popiersie portretowe Szaniawskiego dłuta Ludwika Pyrowicza. W Lublinie na osiedlu Wieniawa istnieje ulica jego imienia. Jego imieniem nazwano również jedną z ulic w krakowskiej dzielnicy Łagiewniki.
Syn Władysława, podprokuratora sądu, i Leontyny z Brodowskich (zm. 1855). Wcześnie utraciwszy rodziców uczył się u pijarów w Łukowie, następnie w Siedlcach (1862—1865). Wskutek trudnych warunków materialnych szkoły nie ukończył, lecz wrócił do Lublina, gdzie kilka lat pracował w Izbie Obrachunkowej. Po r. 1875 zamieszkał w Warszawie, zajmował się pracą literacką i dziennikarstwem, a także zarządzał majątkiem rodzinnym w Woli Korytnickiej pod Węgrowem. W l. 1877—1883 był sekretarzem redakcji dziennika „Echo“, potem członkiem redakcji „Wieku“. Przez jakiś czas redagował „Wędrowca“ oraz wydawnictwo „Biblioteka Dzieł Wyborowych“. Mieszkając w Warszawie utrzymywał łączność z Lublinem. Liczne teksty opublikował w „Gazecie Lubelskiej“ i „Kalendarzu Lubelskim“. Ożeniony w r. 1875 z córką lubelskiego rejenta Karoliną (Zofią) Piasecką, miał z nią syna. Ona również była literatką, zamieszczała opowiadania w czasopismach lubelskich i warszawskich; w „Kalendarzu Lubelskim“ opublikowała sztukę dla dzieci i powieść dla dorastających panien (Teatr dla dzieci, Nacię — obie w 1896 r.). Zmarł na gruźlicę 21 III w sanatorium w Otwocku. Czyniąc zadość jego woli pochowano go przy grobie matki na cmentarzu w Lublinie przy ul. Lipowej (kwatera 18b). Rodzinne miasto urządziło pisarzowi uroczysty pogrzeb, który stał się wielką manifestacją ludności i został opisany przez liczne czasopisma polskie. Jeszcze w tym samym 1898 r. na grobie Szaniawskiego stanął okazały i oryginalny pomnik według projektu budowniczego W. Krzesińskiego. Wykonany w zakładzie kamieniarsko-rzeźbiarskim A. S. Timmego w Lublinie, miał kształt zwieńczonej półkoliście kapliczki. Czołową ścianę zdobiły atrybuty pisarskie: pióro i gałązka laurowa, wyżej w arkadowej wnęce umieszczone zostało popiersie portretowe Szaniawskiego dłuta Ludwika Pyrowicza. W Lublinie na osiedlu Wieniawa istnieje ulica jego imienia. Jego imieniem nazwano również jedną z ulic w krakowskiej dzielnicy Łagiewniki.
7,0/10średnia ocena książek autora
65 przeczytało książki autora
32 chce przeczytać książki autora
3fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Pająki (Obrazki z życia warszawskiego) i Czarne błoto (Pająki wiejskie)
Klemens Junosza
8,5 z 8 ocen
25 czytelników 3 opinie
2018
Najnowsze opinie o książkach autora
Cud na kirkucie Klemens Junosza
6,3
Berek Guzik łapie furmankę jako okazję. Opowiada furmanowi o swoich żydowskich wierzeniach, swojej filozofii życia, wiedzy na temat pism żydowskich i swojej wielkiej "uczoności". Później Berek, przekupiony możliwością powrotu z furmanem, opowiada mu o pewnym cudzie jakim wydarzył się na cmentarzu żydowskim (kirkucie) w Lublinie kilka wieków temu. Historia tego "cudu" zmusza furmana do refleksji o pochodzeniu tego typu historii...
Dobra pobudza do refleksji. Na końcu autor przyznaje, że [cytat]"największym skarbem na świecie jest wielka uczoność - a największą uczonością to, czego nikt nie może zrozumieć..."
Zając Klemens Junosza
6,9
krótka nowelka o tym, ile warta jest ludzka wiara w gusła i zabobony. I o tym jeszcze trochę, jak to wszystko co nas spotyka w życiu, zależne jest od punktu widzenia. Choć mnie i tak najbardziej rozczulili ci chłopi, to małżeństwo. I ta cudna głupia miłość między nimi. ♥
Polecam, bo króciutko a przyjemnie. Choćby chłopski język nie zawsze zdało się wyrozumieć.