Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Temat przyczyn wybuchu straszliwej wojny domowej w Hiszpanii jest dla mnie wyzwaniem. Sporo już na jej temat słuchałem, kilka książek przeczytałem ale w dalszym ciągu pytanie zostało. Dlatego po tę książkę sięgnąć musiałem bo jest to chyba jedyna pozycja po polsku (a na razie nie mam dość czasu ani motywacji, żeby sięgnąć bo dzieła angielskojęzyczne). Nie podejmę się tego powiadać ani zalecać bo to nie beletrystyka. To jest ciężkie studiowanie z robieniem notatek. Zwłaszcza, że autor koncentruje się na zdarzeniach politycznych i parlamentarnych przez co jest wiele detali a mało płynności. Dowiedziałem się masy rzeczy, mam chyba niezły ogląd tego co się działo i dlaczego. Brakuje mi natomiast jeszcze podłoża społecznego - bo politycy to jedno i oni wpływali na społeczeństwo, ale tego co się działo wśród "zwykłych ludzi" to w tym dziele prawie nie ma. Będę musiał sięgnąć po inne pozycje (jeśli je znajdę). A musiało się dziać! Hiszpania już przed powstaniem Republiki (przed 1931) musiała być pełna napięć. Były wyjątkowo silne ruchy i organizacje anarchistyczne, bardzo silni socjaliści, ewidentny antyklerykalizm sporej grupy obywateli a z drugiej strony bardzo mocny wyzysk na wsiach i wielu bezrolnych oraz klerykalizacja państwa przed powstaniem Republiki. Napięcia były ewidentnie bardzo silne ale tego jeszcze nie rozumiem. Natomiast - jak to ja - szukałem czy przypadkiem nie istnieją paralele do naszej sytuacji obecnej. I oczywiście istnieją! :) Główne podobieństwo leży w stosunku polityków i partii do demokracji. Otóż większość z nich, traktowało Konstytucję nie jako pewien kręgosłup konsensusu narodowego, który trzyma całe Państwo w całości i do którego należy się odwoływać. Za to niemal wszystkie znaczące partie traktowały Konstytucję jako coś co jest dobre ale "tylko wtedy kiedy służy nam". Stąd zmiany rządzących koalicji traktowali jako powód do zawłaszczania wszystkich możliwych instytucji: wojska, policji, różnych gwardii i innych instytucji. Z czym się wiąże oczywiście naginanie Konstytucji do własnych przekonań i celów. Zresztą praktycznie wszystkie partie uważały demokrację jedynie za ustrój przejściowy - albo przed rewolucją socjalistyczną albo przed przejściem do rządów autorytarnych. A do tego: kompletny brak rozwagi, umiaru i krańcowe sekciarstwo najważniejszych polityków. W polityce u nas jest podobnie. Na szczęście u nas napięcia społeczne nie są aż tak silne. To może nie skończymy jak Hiszpanie.