Już John Clapham, historyk i poeta żyjący w latach 1566–1619, potwierdzał, że królowa Elżbieta I tłumaczyła łacińskie teksty, m.in. Plutarcha i Boecjusza (pisał o tym w pozycji „Observations on the Reign of Queen Elizabeth”), a także Cycerona i Horacego.

Poddany teraz badaniu przez Johna-Marka Philo (University of East Anglia) manuskrypt „Roczników” Tacyta znajduje się w bibliotece Pałacu Lambeth, czyli oficjalnej rezydencji arcybiskupa Canterbury. Liczy 17 arkuszy i został oprawiony w welin (cienki pergamin z cielęcej skóry). Znajdują się na nim znaki wodne – lew, kusza i inicjały G.B. Tak oznaczony papier wykorzystywano na dworze elżbietańskim około 1590 roku – można połączyć go z postacią sekretarza królowej, hrabią Robertem Cecilem. Te znaki wodne znajdują się na listach, które Elżbieta I wymieniała między innymi z Jakubem I Stuartem oraz Henrykiem IV Burbonem. Takie same arkusze były również wykorzystywane przez królową, gdy przygotowywała ona tłumaczenie dzieł Boecjusza.

Co więcej, charakterystyczne odręczne pismo, jakim napisane jest tłumaczenie, zdecydowanie przypomina próbki pisma Elżbiety I. John-Mark Philo uważnie przeanalizował sposób zapisu poszczególnych liter, takich jak spłaszczone, wręcz horyzontalne „m” czy „d” z górną pętelką odsuniętą od samej litery. Jej pismo jest niewyraźne, by nie powiedzieć brzydkie – to znak rozpoznawczy Królowej Dziewicy.

Zdaniem badaczy Elżbieta I zachowała typową dla Tacyta zwięzłość i w języku angielskim stosowała podobną składnię, co ta w oryginale. W ten sposób nie tylko zachowała treść „Roczników”, ale również ich charakter. W porównaniu z przekładem Richarda Greenwaya, tłumacza Tacyta, który żył za czasów Elżbiety I, dzieło królowej jest bliższe oryginałowi.

Elżbieta I Tudor (1533–1603) – królowa Anglii, okres jej panowania określa się jako Złoty Wiek, charakteryzujący się rozkwitem życia kulturalnego. Była opiekunką poetów i dramaturgów, którzy w swych dziełach sławili jej władzę. Sama również pisała wiersze. Choć nigdy nie zdecydowała się na małżeństwo, udało jej się rozpocząć proces budowania imperium brytyjskiego.

Z dokładnymi wynikami badań można zapoznać się tutaj.