John Banville, znany w Polsce z takich książek jak Morze (za którą w 2005 roku otrzymał Nagrodę Bookera), Mefisto, Zaćmienie czy Niedotykalny, obiecuje stworzyć „lekko surrealistyczną atmosferę” w powieści, bawiąc się realiami Los Angeles lat 40. Oprócz Marlowe’a planuje przywrócić do życia Berniego Oldsa, jego dobrego przyjaciela. Poza tym, że akcja będzie rozgrywać się, tak jak u Chandlera, w Bay City, więcej nie zdradza.

Choć Banville wydał wcześniej pięć kryminałów pod pseudonimem Benjamin Black, informacja o podejmowaniu przez niego próby dopowiedzenia historii Philipa Marlowe’a nadal dla wielu jest sensacją. Nie co dzień zdarza się, aby znany i nagradzany powieściopisarz podejmował decyzje o kontynuowaniu dzieła innego, wcześniej żyjącego pisarza – na dodatek tak legendarnego w swojej klasie jak Raymond Chandler. Fani Marlowe’a zadają sobie pytanie, czy kontynuacja dorówna oryginałowi sprzed lat (i idę o zakład, że większość z nich uważa, że nie), a także, czy takie podejmowanie zakończonego już w ich mniemaniu wątku ma sens.

Czy jeden pisarz może wynajmować postaci wymyślone przez innego i zatrudniać je do swoich literackich inscenizacji?

Pamiętacie takie postaci literackie, których losy opowiadał ktoś poza ich pierwotnym stwórcą? Jak oceniacie pomysł Banville’a? Co myślicie o samej idei pisania o stworzonych przez kogoś innego legendarnych bohaterach?