„Jana wstrzymała oddech. Włosy zjeżyły się jej na karku. I na przedramionach.
Niespiesznie spojrzała w kierunku stosu kości leżących w kącie. Zrozumiała, co oznaczają. Niewielką cząstkę tego, co pozostało.
Po tych, których kiedyś znała”.

Bardzo lubię kryminały. Oczywiście najlepiej, jeśli są to dobre kryminały, z szerokim tłem obyczajowym, niebanalnymi bohaterami i zaskakującą fabułą. Biorąc do ręki ten szwedzki kryminał, możemy być prawie pewni, że właśnie to dostaniemy. Czy zatem może dziwić fakt, że są one uznawane za jedne z najlepszych na świecie? Można by wręcz pomyśleć, że oto pojawił się nowy gatunek literacki: szwedzki kryminał.
Najlepszym tego przykładem jest powieść pod tytułem „Naznaczeni na zawsze”.

Ukazała się ona nakładem wydawnictwa Sonia Draga, a jej autorką jest Emelie Schepp. Jest to pierwsza część serii o prokuratorce Janie Berzelius. Książka nie jest nowa, została napisana kilka lat temu. Wydając ją w tym roku, Sonia Draga być może planuje wydać całą serię. Polski czytelnik mógłby się wówczas zapoznać z całym cyklem, który zdobył sobie uznanie czytelników na całym świecie.

Recenzowany kryminał był debiutem literackim autorki, tym bardziej oceniam go wysoko. Jedyny minus jest taki, że – wiedząc, iż Schepp napisała już sześć tomów – czytelnik ma świadomość, iż główna bohaterka nie może zginąć. Moją uwagę przykuła okładka książki. Być może wy również zwrócicie uwagę, że tym razem to imię i nazwisko autorki wybija się na pierwszy plan, nie zaś tytuł. Odnotowuję taki szczegół, nie jest to bowiem często spotykane.

Nie będę również ukrywał, iż zapoznałem się z kilkoma opiniami o książce i jestem zdziwiony jej dość niską oceną. W moim odczuciu podnoszone zarzuty są – w dużej mierze – chybione. Książka przykuła bowiem moją uwagę już od pierwszej strony, również dla niej zarwałem noc. Nie można odmówić autorce umiejętności budowania wielowątkowej fabuły, która intryguje i nie pozwala przestać czytać. Również kreacja bohaterów jest poprawna. Oczywiście rywalizacja między panią prokurator a jedną z policjantek może się wydawać nieco sztuczna – i po prawdzie nie wiem, czemu ma służyć. Jednak bardzo doceniam to, że główna bohaterka nie jest alkoholiczką, lekomanką czy narkomanką. Rzekłbym: wreszcie. Co więcej, wszyscy policjanci również są w miarę normalni. To miła odmiana i jednak pójście w poprzek obowiązującej „modzie”.

Główną bohaterką powieści jest Jana Berzelius. To odnosząca sukcesy pani prokurator, słynąca z profesjonalizmu i raczej sztywnego obejścia. Pewnego dnia podejmuje śledztwo dotyczące zabójstwa Hansa Juhlena. Nie przypuszcza nawet, że sprawa ta zaważy na całym jej życiu. Jana skrywa bowiem pewien bardzo bolesny sekret. Prześladuje ją przeszłość, od której nie może się uwolnić. Kobieta bowiem tak naprawdę nie wie, kim jest. Została adoptowana jako kilkuletnie dziecko. Kim jednak byli jej rodzice? Co się z nimi stało? Czy to możliwe, aby Jana była w jakiś sposób powiązana z kolejną znalezioną ofiarą? Jednego możemy być pewni – gdy drzwi prowadzące do przeszłości zostaną raz uchylone, nie ma już odwrotu.

Emelie Schepp napisała mroczny kryminał. Szwecja z jej powieści nie jest wcale rajem na ziemi. To kraj, w którym również dzieje się zło. Czasem o wiele straszniejsze, niż mogłoby się wydawać. Wcale nie byłbym pewien tego, że wymyślona historia jest nieprawdopodobna – jak przeczytałem w niektórych opiniach. Niestety świat, w którym żyjemy, coraz bardziej przypomina nam o swoim mrocznym obliczu, którego istnienia na co dzień nie jesteśmy świadomi.

W mojej ocenie książka zasługuje na osiem gwiazdek. Ten kryminał po prostu mi się podobał, fabuła była wciągająca i bardzo byłem ciekaw zakończenia. Z chęcią poznałbym dalsze losy pani prokurator. Mam nadzieję, że wydawnictwo Sonia Draga nam to umożliwi. „Naznaczeni na zawsze” to kryminał naprawdę warty uwagi.

Wojciech Sobański