-
ArtykułyAntti Tuomainen: Tworzę poważne historie, które ukrywam pod absurdalnym humoremAnna Sierant2
-
ArtykułyKsiążka na Dzień Dziecka: znajdź idealny prezent. Przegląd promocjiLubimyCzytać1
-
Artykuły„Zaginiony sztetl”: dalsze dzieje Macondo, a może alternatywna historia Goraja?Remigiusz Koziński3
-
Artykuły„Zależy mi na tym, aby moje książki miały kilka warstw” – wywiad ze Stefanem DardąMarcin Waincetel2
Biblioteka Kultury
Cytaty
Pamiętamy, co było, Więc wiemy – co będzie.
Pamiętamy, co było, Więc wiemy – co będzie.
Mamy jak się zdaje dosyć Polski, jak ma się dosyć nieznośnej żony, ale cóż z tego… nie ma szansy na drugie mieszkanie, chyba, że na innej planecie, a do tego tyle pięknych wspólnych przeżyć, takie udane dzieci, i mimo wszystko nie wyobrażamy sobie życia bez niej. A więc to dożywocie.
Mamy jak się zdaje dosyć Polski, jak ma się dosyć nieznośnej żony, ale cóż z tego… nie ma szansy na drugie mieszkanie, chyba, że na innej pl...
Rozwiń ZwińMam głęboko zakorzenione przekonanie - chyba jeszcze z czasów dzieciństwa - że tylko ja mam prawo obdarzać współczuciem innych. Jest w tym na pewno zarozumiałość, która bierze się z niepewności i poczucia gorszości. Nie potrafię być mądrzejsza ani bardziej błyskotliwa, niż jestem, natomiast wspaniałomyślnością umiem do woli dysponować i dozować ją. Gdy zdobywam się na nią czuję się lepsza, zmniejsza to moje poczucie niepewności i zagrożenie ze strony silniejszych; obdarzanie litością mnie samej odbieram jako pomniejszanie, odbieranie mi mojej lepszości.
Mam głęboko zakorzenione przekonanie - chyba jeszcze z czasów dzieciństwa - że tylko ja mam prawo obdarzać współczuciem innych. Jest w tym n...
Rozwiń Zwiń