„Dostałem Pani maila. Przyznam, że jest zaskakujący, a wyzwanie spore”. Zaskakujące w moim mailu było zapewne wyznanie, że pracuję nad kryminałem dotykającym problemu czarnego rynku organów. Mogłam to zataić (wcześniej kilku specjalistów odmówiło mi, kategorycznie stwierdzając: w Polsce nie istnieje czarny rynek organów). Wierzyłam jednak, że prędzej czy później trafię na kogoś, kto uwierzy, że nie zamierzam ukatrupić polskiej transplantologii.

- Słyszała pani o turystyce transplantacyjnej? Potencjalny żywy dawca, np. z Bułgarii czy z Polski, jedzie do któregoś z państw arabskich basenu Morza Śródziemnego i tam finalizowana jest transakcja.

Słyszałam. Dawca i biorca jadą na krótkie „wakacje”. Za wszystko płaci biorca. Do domu wracają zadowoleni: biorca z nową nerką, dawca z jedną nerką mniej, jednak z satysfakcjonującym go wynagrodzeniem. Równie usatysfakcjonowany jest pośrednik organizujący cały proceder.

- Jak to jest ze zgodnością tkankową i pilnością przeszczepów – pytam, bo muszę znaleźć organ, który będzie mi najłatwiej upłynnić. Tfu, to znaczy nie mnie, ale grupie przestępczej.

- Kwalifikacja do transplantacji nerki i trzustki jest najbardziej restrykcyjna, bo odbywa się na zasadzie doboru immunologicznego. Prościej dobrać biorcę do serca, wątroby czy płuc, gdzie obowiązuje z małymi wyjątkami zasada zgodności głównych grup krwi i parametrów waga/wzrost/BMI. W kategorii URGENT (pilny) prowadzi serce i płuco – tłumaczy konsultant, który o przeszczepach wie wszystko. Hm, czyli największy popyt jest na serca, co na pewno odbija się na czarnorynkowych cenach.

- Jak długo żyją narządy po wyjęciu ich z dawcy? – Potrzebuję czegoś, co spokojnie wywiozę za granicę. Zakładam, że biorca czeka na przeszczep w zagranicznej klinice.  

- Ideą jest jak najszybszy przeszczep. Można jednak przyjąć, że serce musi trafić do biorcy w ciągu 4-6 godzin, wątroba 6-9, płuca 4-6, trzustka 6-8.

- A nerki? - Do 40 godzin. W zależności od płynów rezerwacyjnych, w których „płuczemy” i przechowujemy nerki czas ten może się wydłużyć nawet do 48 godzin.

Czyli nerki mają ogromną przewagę nad innymi narządami. Po pierwsze są dwie (czyli można zdobyć jedną i nie mieć problemu z utylizacją ciała dawcy), po drugie przez dwie doby zdążą dotrzeć nawet na drugi koniec świata.

- Przyjmijmy więc, że na internetowe ogłoszenie „sprzedam nerkę” odpowiadają członkowie zorganizowanej grupy przestępczej. Obiecują zapłatę, zlecają zrobienie badań, tak by stwierdzić zgodność tkankową. Wreszcie zbierają delikwenta z przystanku i wiozą go na pobranie…

- Za granicę go wiozą?

- Nie, do prowizorycznej sali operacyjnej. Ile osób musi być przy wycięciu nerki? Chodzi mi o absolutne minimum, nie interesują mnie procedury ani stan dawcy.

- Poza szpitalem? Pobranie narządu to przecież anestezjolog, preparowanie skóry, homeostaza, brudna pielęgniarka… – Konsultant broni się przed prowizorycznością, to zrozumiałe. - Rozmawiamy o ludziach czy o szlachtowaniu świniaka, bo jakoś czarno zaczyna się robić…

Czarny rynek, czarne myśli, czarny humor. To zdecydowanie mój klimat. To lubię.