Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książce nie wstawię oceny, ponieważ jej treść muszę jeszcze przetrawić...

Książce nie wstawię oceny, ponieważ jej treść muszę jeszcze przetrawić...

Jedna gwiazdka więcej za jedną sentencje:
"Mężczyzna przemawia łzami tam, gdzie kończą się słowa".
Mogłem coś pomieszać...

Jedna gwiazdka więcej za jedną sentencje:
"Mężczyzna przemawia łzami tam, gdzie kończą się słowa".
Mogłem coś pomieszać...

Z trzech do tej pory przeczytanych opowiadań z cyklu Upiór Południa najsłabsze. Historia, po przebrnięciu przez pierwsze takty, bardzo zapachniała mi formą jaką A. Pilipiuk maluje w serii Oko Jelenia. Taka która zagłębia nas w jakieś uniwersum ale, kurcze, jakby to tu skończyć z morałem, pomysłem, ogólnie rzecz mówiąc... z pomysłem. Niestety nie bardzo się to udało w tym opowiadaniu. Choć może to i moja wina.
Ogólnie wcześniejsze opowiadania bije następne. No i weź tu do ręki, człowieku, czwartą część cyklu... no, ale jak już się zaczęło to powinno się kontynuować. Zatem - przybywaj Upiorze Południa!

Z trzech do tej pory przeczytanych opowiadań z cyklu Upiór Południa najsłabsze. Historia, po przebrnięciu przez pierwsze takty, bardzo zapachniała mi formą jaką A. Pilipiuk maluje w serii Oko Jelenia. Taka która zagłębia nas w jakieś uniwersum ale, kurcze, jakby to tu skończyć z morałem, pomysłem, ogólnie rzecz mówiąc... z pomysłem. Niestety nie bardzo się to udało w tym...