Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka to szereg coraz to nowych ciekawostek na tematy około-uzależnieniowe. Bardzo ciekawe, ale jednak brak mi trochę, może bardziej naukowego podejścia? Mam wrażenie, że autor bardzo starał się (a może tłumacz?) przedstawić nam to w niezwykle luźnej formie i mimo kilku statystyk, motyw uzależnienia od technologii i nie tylko, wcale nie wydaje się taki zły, wydaje się być właśnie taką kolejną ciekawostką, a chyba nie tak powinno być?
Mimo tego, książkę czyta się bardzo przyjemnie, a każdą kolejną informacją chciałam się dzielić z ludźmi, bo co następna, to wydawała mi się fascynująca i miałam wrażenie, że wszyscy wokół mnie też powinni się dowiedzieć o tych rzeczach.
Polecam, jednocześnie myśląc, że gdyby autor był trochę... poważniejszy (?), może bardziej stanowczy w niektórych momentach, to książka nic by nie straciła na wartości, a może by nawet dała coś więcej.

Ta książka to szereg coraz to nowych ciekawostek na tematy około-uzależnieniowe. Bardzo ciekawe, ale jednak brak mi trochę, może bardziej naukowego podejścia? Mam wrażenie, że autor bardzo starał się (a może tłumacz?) przedstawić nam to w niezwykle luźnej formie i mimo kilku statystyk, motyw uzależnienia od technologii i nie tylko, wcale nie wydaje się taki zły, wydaje się...

Z każdym kolejnym rozdziałem coraz gorzej. I zbędny wątek romantyczny wciśnięty na siłę. Nieprzekonywujący. Trzeba było to zostawić bez tego.

Z każdym kolejnym rozdziałem coraz gorzej. I zbędny wątek romantyczny wciśnięty na siłę. Nieprzekonywujący. Trzeba było to zostawić bez tego.

Wydawnictwo Czarne chwyciło się tym razem historii schizofrenii i wyszło według mnie rewelacyjnie.
Niesamowicie dobra, przejmująca i wnikliwa lektura. Każdy z faktów - nieważne czy z historii rodziny czy historii psychiatrii i prób rozpracowania schizofrenii są bardziej wciągające niż niejeden kryminał.
Chwyciłam za książkę, bo reportaż i to reportaż z psychiatrą czy zaburzeniami w tle, to chyba mój ulubiony gatunek literacki, ale lektura sprawiła, że kompletnie przepadałam. Wszystkie duże i - wydawać by się mogło - mniejsze rzeczy, składają się w przerażającą, jednocześnie niebywale przejmującą całość. Jestem pod wrażeniem warsztatu Roberta Kolkera i polecam tą książkę każdemu, kto choć trochę interesuje się powyżej wspomnianą tematyką.
Współczucia, ale i najwyższe słowa uznania należą się rodzinie Galvainów, bo starali się poradzić sobie z tak ciężkim brzemieniem najlepiej jak mogli i to w czasach, gdzie schizofrenia była absolutną zagadką.
I daję 9 na 10, bo ja takie książki mogłabym czytać jeszcze długo i długo. Mi osobiście,, żaden rozdział, nie wydał się zbędny, a całość tworzyła spójną i logiczną całość. Czekam na następne książki autora czy czegoś w tym temacie. Jak macie coś do polecenia, proszę o jakiś znak ;)

Wydawnictwo Czarne chwyciło się tym razem historii schizofrenii i wyszło według mnie rewelacyjnie.
Niesamowicie dobra, przejmująca i wnikliwa lektura. Każdy z faktów - nieważne czy z historii rodziny czy historii psychiatrii i prób rozpracowania schizofrenii są bardziej wciągające niż niejeden kryminał.
Chwyciłam za książkę, bo reportaż i to reportaż z psychiatrą czy...