Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Spędzasz całe swoje życie w labiryncie, zastanawiając się, jak któregoś dnia z niego uciekniesz i jakie niesamowite to będzie uczucie, wmawiając sobie, że przyszłość pomaga ci przetrwać, ale nigdy tego nie robisz. Wykorzystujesz przyszłość, aby uciec od teraźniejszości.

Spędzasz całe swoje życie w labiryncie, zastanawiając się, jak któregoś dnia z niego uciekniesz i jakie niesamowite to będzie uczucie, wmawiając sobie, że przyszłość pomaga ci przetrwać, ale nigdy tego nie robisz. Wykorzystujesz przyszłość, aby uciec od teraźniejszości.

Jesteśmy niestałymi, głupimi istotami ze słabą pamięcią i ogromnym darem do samozniszczenia.

Jesteśmy niestałymi, głupimi istotami ze słabą pamięcią i ogromnym darem do samozniszczenia.

Ogień jest zaraźliwy! I jeśli my płoniemy, ty płoniesz razem z nami.

Ogień jest zaraźliwy! I jeśli my płoniemy, ty płoniesz razem z nami.

Ludzie tworzą miejsca, a miejsce tworzy ludzi.

Ludzie tworzą miejsca, a miejsce tworzy ludzi.

Ogień znów pokonał róże.

Ogień znów pokonał róże.

Dwunasty dystrykt - mamroczę. - Tu można spokojnie umrzeć z głodu.

Dwunasty dystrykt - mamroczę. - Tu można spokojnie umrzeć z głodu.

Na początku myślałam, że ona po prostu umarła. Pochłonęły ją ciemności. Stała się jedynie ciałem, które zżera robactwo. (...) Ciągle sądzę - czasami - sądzę, że może ''życie po śmierci'' jest tylko czymś, co zmyśliliśmy sobie, aby złagodzić ból wiążący się z utratą, aby uczynić nasz pobyt w labiryncie znośniejszym. Może była tylko materią, a materia ustawicznie zmienia swoją postać. Mimo wszystko nie wierzę do końca, że była tylko materią. Ta pozostała część także musi zmienić swoją postać. (...) Jest taka część jej, która przerasta sumę znanych nam składników. Ta część musi odejść dokądś, bo nie może zostać unicestwiona.

Na początku myślałam, że ona po prostu umarła. Pochłonęły ją ciemności. Stała się jedynie ciałem, które zżera robactwo. (...) Ciągle sądzę - czasami - sądzę, że może ''życie po śmierci'' jest tylko czymś, co zmyśliliśmy sobie, aby złagodzić ból wiążący się z utratą, aby uczynić nasz pobyt w labiryncie znośniejszym. Może była tylko materią, a materia ustawicznie zmienia swoją po...

Siedziałem tam i myślałem o niej, aż światło przybrało odcień szarości.

Siedziałem tam i myślałem o niej, aż światło przybrało odcień szarości.

Zawsze podobał mi się twój entuzjazm, klucha. I zamierzam nadal, jakby nigdy nic, udawać, że ciągle go masz, do czasu, aż wróci.

Zawsze podobał mi się twój entuzjazm, klucha. I zamierzam nadal, jakby nigdy nic, udawać, że ciągle go masz, do czasu, aż wróci.