Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cała historia zaczęłam się na początku wakacji. Byłam rozczarowana moją poprzednią lekturą i desperacko poszukiwałam czegoś ciekawego. Nagle przypomniała mi się gazetka z Empiku, w której pisało o książkach w/w autora. I tak naprawdę wszystko było dziełem przypadku - zamierzałam przeczytać "Grę anioła", ale póżniej pomyliłam tytuły ( gazetkę czytałam dosyć dawno... ) i nabyłam "Cień wiatru". W ten oto sposób zaczęła się moja przygoda z twórczością Zafona.

Początek faktycznie przywodzi na myśl skojarzenia z powieściami Coelho: oto 10-letni chłopiec idzie wraz z ojcem na Cmentarz Zapomnianych Książek. Nad Barceloną Zafona i owym miejscem unosi się wprawdzie aura tajemniczości, melancholii, magii słowa pisanego, lecz nic nie zwiastuje problemów, jakie czyhają na Daniela. Jest spokojnie i łagodnie, tym bardziej, że historię opowiada mały chłopiec.

Wszystko jest jednak o wiele bardziej skomplikowane, niż mogłoby się wydawać - czytelnik staje się świadkiem mrocznej i przerażającej historii rozgrywającej się na ulicach Barcelony. W tle mamy oczywiście mniej lub bardziej tragiczne wątki miłosne, wątki historyczne a wszystko to jest doprawione specyficznym humorem. Wyróżnia się jednak na tle innych opowieści, ponieważ opowiada o książkach i o tym, jaki wpływ mogą mieć na losy człowieka, jak mogą zmienić... jak jedna zapomniana książka może zmienić życie. W zasadzie można by uznać książki za "bohaterów" powieści, wszakże są obecne w życiu mieszkańców Barcelony - Daniel, jego ojciec i Fermin pracują w antykwariacie, profesor Velasquez wykłada literaturę, Beatriz też bardzo lubi czytać ( nawet przewija się tu nazwisko Thomasa Hardy'ego ), Nuria tłumaczyła literaturę, nie wspominając już o samym Caraxie. Literatura jest nieodłączną częścią ich życia.

Co do samej historii Daniela, Juliana i reszty - jest strasznie zagmatwana i nieprzewidywalna. Początkowo sądziłam, że to Fumero zabił Juliana, a teraz próbuje usunąć wszystkich, którzy znają prawdę. Przypuszczałam, że pewnie to samo stanie się z Danielem... jednak wszystko kończy się szczęśliwie.

Książka jest napisana pięknym, plastycznym językiem, opisy są poetyckie, ale nie drażnią pretensjonalnością. Do tego nietuzinkowe porównania [ vide: rozmowa z Daniela z trzema dziewczynami na uniwersytecie ] i dosyć oryginalny humor.

Opisy Barcelony są wręcz urzekające; zresztą sam fakt, że akcja powieści toczy się akurat tam dodaje książce jeszcze więcej uroku. Barcelona z początków XX wieku jest miastem ponurym, acz pięknym.
Wciągnęła mnie na tyle, że chciałabym zobaczyć te wszystkie miejsca... może kiedyś? :)

Carlos Ruiz Zafon uważa za swych mistrzów Dickensa, Dostojewskiego i Tołstoja. Co prawda, trudno tu znależć jakiekolwiek podobieństwo do "Zbrodni i kary" tudzież innych dzieł Dostojewskiego, jednak Dickens już mnie nie zaskakuje. Obaj pisarze mają bowiem zdolność powoływania do życia niesamowitych bohaterów, którzy na długo zapadają w pamięć. U Zafona jednak rzucają się w oczy bohaterowie drugo-, a nawet trzecioplanowi, których nie sposób tutaj wymieniać.
Zdanie na temat postaci Daniela i Beatriz zachowam już dla siebie...

Reasumując, "Cień wiatru" jest dosyć wciągającą i nade wszystko oryginalną lekturą. Jeśli ktoś poszukuje takowej lektury na wakacje [ i nie tylko ], nie zawiedzie się.

Cała historia zaczęłam się na początku wakacji. Byłam rozczarowana moją poprzednią lekturą i desperacko poszukiwałam czegoś ciekawego. Nagle przypomniała mi się gazetka z Empiku, w której pisało o książkach w/w autora. I tak naprawdę wszystko było dziełem przypadku - zamierzałam przeczytać "Grę anioła", ale póżniej pomyliłam tytuły ( gazetkę czytałam dosyć dawno... ) i...

Zajęcia z tłumaczenia miałam dopiero na III roku studiów. Pomimo to już wcześniej zaczęłam czytać książki o tejże tematyce. Niestety, autorzy skupiali się przeważnie na zagadnieniach teoretycznych, a ja chciałam uzyskać odpowiedż na pytanie: "Jak tłumaczyć ładnie i bezbłędnie?" ;)
Z pomocą przyszedł mi sam pan D., gdyż to on zdecydował, że lekturą obowiązkową będzie właśnie "Poradnik tłumacza".

I nie zawiodłam się! Autor skupia się na praktycznej stronie przekładu " z angielskiego - na nasze". Poznajemy tam zabiegi przydatne podczas tłumaczenia, dowiadujemy się jak i kiedy je zastosować ( lub nie ), a także, jakie pułapki czyhają na tłumaczy.
Sporo miejsca poświęca też kwestii błędów, a także gramatyce i składni. Poza tym książka zawiera wiele innych praktycznych wskazówek dotyczących zapisu i wyszukiwania informacji. I właśnie na to ostatnie należy zwrócić szczególną uwagę, aby uniknąć pewnych problemów.

Do tego sporo przykładów i ćwiczeń, które pozwalają studentom w pewnym stopniu porównać tekst w oryginale i w przekładzie.
Dodatkowym plusem jest przystępny język, który sprawia, że książkę czyta się szybko i wiele się zapamiętuje.

Muszę przyznać, że wiele się z niej nauczyłam, zarówno jeśli chodzi o sam proces tłumaczenia, jak i o kwestię wyszukiwania informacji w sieci. Trzymam ją na specjalnym miejscu niczym skarb :) i mam nadzieję, że mi się przyda w przyszłej pracy. Zresztą, już się przydała - na zaliczenie dostałam 5. :D

Zajęcia z tłumaczenia miałam dopiero na III roku studiów. Pomimo to już wcześniej zaczęłam czytać książki o tejże tematyce. Niestety, autorzy skupiali się przeważnie na zagadnieniach teoretycznych, a ja chciałam uzyskać odpowiedż na pytanie: "Jak tłumaczyć ładnie i bezbłędnie?" ;)
Z pomocą przyszedł mi sam pan D., gdyż to on zdecydował, że lekturą obowiązkową będzie...