Jesteśmy społecznością, która kocha książki

120 km. Łącznie: 2 godziny 8 minut. Tyle trwa podróż pociągiem z Sieradza do Łodzi i z Łodzi do Sieradza. Niedużo prawda? To właśnie tyle zajęło przeczytanie blisko 400 stronicowego thrilleru Magdy Stachuli „Idealna”.
Jak zapewnia zdanie zapisane na okładce, „Idealna” to: „thriller psychologiczny, którego nie będziesz mógł odłożyć”. Tak też było. Książka wciąga niczym ruchome piaski wydmy już od pierwszych stron i nie da się jej zostawić dopóki nie zobaczy się ostatniej strony. O czym jest?
Anita i Adam to małżeństwo mieszkające w Krakowie, które kiedyś szaleńczo w sobie nawzajem zakochane, teraz gdy bezskutecznie starają się o dziecko- unikają się w każdy możliwy sposób, tak by ich stosunki pozostały dyplomatyczne. On- każdego dnia wychodzi 2 godziny przed pracą by wypić kawę w pobliskim McDonald’s i uniknąć kontaktu z żoną, ona- wieczorami udaje, że śpi a w ciągu dnia przy pomocy kamerki internetowej przemierza tramwajem czeską Pragę. I choć oboje bardzo chcą tego dziecka, staje się ono punktem zapalnym w dotąd idealnym małżeństwie. Długie leczenie nie przynosi efektu, Anita jest bliska obsesji. Jednak prawdziwe załamanie przychodzi wtedy, gdy w ich związku pojawia się ktoś trzeci. Ktoś, kto bardzo jej nienawidzi i za wszelką cenę z zimną krwią planuje zemstę. Na swój sposób ofiarą stanie się też Adam…
Oprócz wątku małżeństwa z Krakowa i tajemniczego prześladowcy w thrillerze pojawia się także czeski aspekt historii, również z morderstwem w tle. Czy mają coś ze sobą wspólnego?
„Idealna” to pamiętnik pisany naprzemiennie przez Anitę, Adama, Eryka oraz Martę. Tak bogata narracja nie pozwala jednak od razu połączyć faktów i odkryć sedna zagadek. Buduje to jednak takie emocje, że czytelnik już od pierwszych stron wpada w sieć domysłów aż do hucznego punktu kulminacyjnego.
Cóż tu więcej mówić? „Idealna” to debiut pisarski Magdy Stachuli. I błagam- niech pisze więcej! Dzieło, które stworzyła sprawiło, że narodziła się we mnie miłość do thrillerów psychologicznych i z niecierpliwością czekam aż wyda coś więcej (nawet kartka pocztowa z jej tekstem będzie bestsellerem). Zresztą, mogę się założyć, że jak tylko „Idealna” pojawi się na sklepowych półkach, zostanie umieszczona obok śmietanki światowych twórców thrillerów.
W skrócie: JAK NAJBARDZIEJ POLECAM!
Książka w sprzedaży od 17 sierpnia.

120 km. Łącznie: 2 godziny 8 minut. Tyle trwa podróż pociągiem z Sieradza do Łodzi i z Łodzi do Sieradza. Niedużo prawda? To właśnie tyle zajęło przeczytanie blisko 400 stronicowego thrilleru Magdy Stachuli „Idealna”.
Jak zapewnia zdanie zapisane na okładce, „Idealna” to: „thriller psychologiczny, którego nie będziesz mógł odłożyć”. Tak też było. Książka wciąga niczym...

Ameryka Łacińska to dla wielu Polaków kulturowy znak zapytania. I słusznie, bo o tym kalejdoskopie tradycji nie usłyszy się w telewizji czy radiu.
„Tańczymy już tylko w Zaduszki” autorstwa Marii Hawranek i Szymona Opryszka to zbiór reportaży z podróży po Boliwii, Wenezueli, Ekwadorze i innych krajach nazywanych wspólnie Ameryką Łacińską. Jednak tak jak charakteryzują to autorzy- wspólne są tylko trzy cechy: niebezpieczny, egzotyczny, biedny.
Każdy kraj, ba!- każdy rejon to osobna kultura ze swoimi własnymi wierzeniami, tradycjami i własnymi mentalnościami. Autorom podróżującym po nietypowych miejscach na mapie udało się poznać i opisać takie elementy tego świata, których nie znajdzie się w żadnym przewodniku.
„Tańczymy już tylko w Zaduszki” już od pierwszych stron sprawia, że czytelnik wstrzymuje oddech. Handel ludźmi, gwałty, niewolnictwo, gangi to tylko niektóre z elementów tamtejszego świata, o których w ogóle nie słychać w publicznych mediach w żadnym z krajów Europy czy Ameryki Północnej. Autorzy zatrzymując się w nietypowych miejscach namacalnie poznają zło jakie dzieje się w Wenezueli czy Kolumbii.
Reportaż pozwala jednak dostrzec w tym mroku beznadziei barwność tych kultur. Czytelnik wraz z autorami poznaje niezwykłe tradycje i obrzędy, których nie zobaczy się w innych częściach świata. Autorzy opisują szamańskie metody leczenia za pomoca świnki morskiej w Peru, ekologiczną wioskę, którą zarządzają wyłącznie kobiety czy niezwykłego człowieka, który dwa razy w tygodniu wspina się na szczyt wulkanu Chimborazo w Ekwadorze by odkuwać lód i znosić go na dół i sprzedawać.
„Tańczymy już tylko w Zaduszki” to barwna opowieść dla każdego kto ma mocne nerwy lub chce poznać zupełnie inny świat. Książka wciąga od samego początku i sprawia, że końca napięcia długo nie będzie widać.

Ameryka Łacińska to dla wielu Polaków kulturowy znak zapytania. I słusznie, bo o tym kalejdoskopie tradycji nie usłyszy się w telewizji czy radiu.
„Tańczymy już tylko w Zaduszki” autorstwa Marii Hawranek i Szymona Opryszka to zbiór reportaży z podróży po Boliwii, Wenezueli, Ekwadorze i innych krajach nazywanych wspólnie Ameryką Łacińską. Jednak tak jak charakteryzują to...

Nieulotny duch
Chłopiec- Duch autorstwa Martina Pistoriusa i Megan Lloyd Davies, opowiadająca o śpiączce i cudownym obudzeniu z niej.
Wow. Tyle można powiedzieć na początku po przeczytaniu "Chłopca Ducha". Tytułowy chłopiec to Martin Pistorius, który w dzieciństwie w wyniku choroby zapadł w śpiączkę a potem się z niej obudził. Wszystkim się wydawało, że Martin przez ten czas nie miał kontaktu ze światem. Otóż miał. W książce opisuje co czuł, co myślał, jak walczył z lękami.
Choroba Martina zaczęła się jak zwykłe przeziębienie czy grypa. Z czasem, objawy zaczęły się powiększać i zmieniać. Lekarze nie potrafili postawić trafnej diagnozy. Pewnego dnia chłopiec zapadł w śpiączkę. Pomimo wybudzenia lekarze nie dawali mu żadnych szans na przeżycie. Martin był w stanie wegetatywnym bez jakiegokolwiek kontaktu z otaczającym go światem. Wraz z postępami choroby, matka chłopca przechodzi problemy psychiczne zakończone próbą samobójczą i żalem do świata o chorobę syna. Opiekunem staje się ojciec, który rezygnuje z dobrej pracy, aby więcej czasu poświęcić synowi.
Mieliście kiedyś koszmar, że chcecie krzyczeć do kogoś, ale nikt Was nie słyszy choć jest obok? To właśnie przeżywał Martin Pistorius leżąc przez wiele lat na łóżku w szpitalnym ośrodku. Kiedy zaczynał odzyskiwać swiadomość, szukał kontaktu ze światem, lecz wszelkie jego ruchy były niezauważalne dla innych. Nieudane próby zwrócenia na siebie uwagi sprawiały, że Pistorius modlił się o śmierć. "Chłopiec Duch" opowiada także o molestowaniu i upokorzeniach jakie go spotykały w ośrodku opieki ze strony pielegniarek.
Wszystko się jednak zmienia, kiedy opiekować się nim zaczyna Virna- wolontariuszka. Jako jedyna zaczyna mówić do chłopaka i zauważać to, że on rozumie, lecz nie potrafi wyrazić sowich myśli. Nakłania rodziców Martina do eksperymentalnej terapii, która zaczyna przynosić efekty i sprowadzać go "z sennego świata".
Heroiczna walka z własnym ciałem i swiatem jaką toczy przez ten cały czas Martin to historia jak z thrillera czy najgorszego koszmaru. Jednak historia mężczyzny emanuje nadzieją i pokazuje jak bardzo należy się cieszyć z kazdego dnia.

Nieulotny duch
Chłopiec- Duch autorstwa Martina Pistoriusa i Megan Lloyd Davies, opowiadająca o śpiączce i cudownym obudzeniu z niej.
Wow. Tyle można powiedzieć na początku po przeczytaniu "Chłopca Ducha". Tytułowy chłopiec to Martin Pistorius, który w dzieciństwie w wyniku choroby zapadł w śpiączkę a potem się z niej obudził. Wszystkim się wydawało, że Martin przez ten...