Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moja pierwsza książka Manueli Gretkowskiej i ostatnia na najbliższe 10 lat - może mnie jako kobiecie w średnim wieku ta lektura sprawi większą przyjemność.
Póki co, bardzo ciężko mi się ją czytało; wydaje mi się, że to książka szczególnie dla koneserów gatunku, miłośników tego rodzaju literatury. Brakuje jej uniwersalności. W trakcie lektury należy być niezwykle czujnym, ponieważ chwila nieuwagi sprawia, że gubimy się w nieco chaotycznych w moim odczuciu przejściach między sytuacjami. Zapoznając się z dialogami natomiast, odniosłam wrażenie, jakby pani Gretkowska posługiwała się wyjątkowymi skrótami myślowymi, niekoniecznie przejrzystymi dla czytelnika, co również mi nie przypadło do gustu.
Książka jeśli o mnie chodzi nieciekawa, ze znikomym przesłaniem, za to z wyjątkowo barwnymi opisami życia erotycznego bohaterów. A i to po pewnym czasie staje się męczące czy nawet niesmaczne.

Moja pierwsza książka Manueli Gretkowskiej i ostatnia na najbliższe 10 lat - może mnie jako kobiecie w średnim wieku ta lektura sprawi większą przyjemność.
Póki co, bardzo ciężko mi się ją czytało; wydaje mi się, że to książka szczególnie dla koneserów gatunku, miłośników tego rodzaju literatury. Brakuje jej uniwersalności. W trakcie lektury należy być niezwykle czujnym,...

Zaznaczając "rewelacja" przy tej powieści, czuję się dziwnie; to słowo nie pasuje ze względu na klimat książki - cięższy, ostrzejszy, pełen refleksji i rozterek wewnętrznych. Wolałabym zaznaczyć te 5 gwiazdek i formułę: "zdecydowanie godna polecenia".
Niesamowity, może również kontrowersyjny, portret głównej bohaterki jako matki.
Co więcej, wybrałam tę książkę jako dodatkową pozycję przy prezentacji maturalnej - myślę, że sam ten fakt może potwierdzić moją opinię na jej temat.

Zaznaczając "rewelacja" przy tej powieści, czuję się dziwnie; to słowo nie pasuje ze względu na klimat książki - cięższy, ostrzejszy, pełen refleksji i rozterek wewnętrznych. Wolałabym zaznaczyć te 5 gwiazdek i formułę: "zdecydowanie godna polecenia".
Niesamowity, może również kontrowersyjny, portret głównej bohaterki jako matki.
Co więcej, wybrałam tę książkę jako...

Najwspanialsze wydanie, jakie mogło mieć miejsce, nie znam bardziej wyjątkowego niż to. Przepiękne, wzruszające, pełne mądrości historie opatrzone wspaniałymi ilustracjami. Genialna całość.

Najwspanialsze wydanie, jakie mogło mieć miejsce, nie znam bardziej wyjątkowego niż to. Przepiękne, wzruszające, pełne mądrości historie opatrzone wspaniałymi ilustracjami. Genialna całość.

Nie mieści mi się w głowie to, jak silną miłością Rita obdarzyła Boba, jak wiele znosiła i tolerowała. Była to miłość, która objawiała się w niekończącej się przyjaźni nawet wtedy, gdy ukochany mężczyzna zostawiał ją z gromadką małych dzieci, gdy wyjeżdżał i słuch po nim ginął.
Zupełnie odmienne spojrzenie na postać wielkiego Boba Marleya - nie tylko jak na artystę, ale również - męża, ojca, przyjaciela czy wroga.

Nie mieści mi się w głowie to, jak silną miłością Rita obdarzyła Boba, jak wiele znosiła i tolerowała. Była to miłość, która objawiała się w niekończącej się przyjaźni nawet wtedy, gdy ukochany mężczyzna zostawiał ją z gromadką małych dzieci, gdy wyjeżdżał i słuch po nim ginął.
Zupełnie odmienne spojrzenie na postać wielkiego Boba Marleya - nie tylko jak na artystę, ale...

Polecam również dla tych z was dumnie reprezentujących grupę 18+. Pozwólmy sobie przekonać się, jak wiele jest w nas z dzieci.

Polecam również dla tych z was dumnie reprezentujących grupę 18+. Pozwólmy sobie przekonać się, jak wiele jest w nas z dzieci.

Zdecydowanie polecam każdemu - bez względu na płeć, wiek, czy profesję; tym, którzy interesują się historią, oraz tym, którzy po prostu szukają interesującej, rozwijającej lektury. Czytając, ja sama zauważyłam pewną specyficzną więź, która wykształciła się między panem Kolasińskim-autorem a mną-odbiorcą; nie potrafię jej jednak dokładniej określić.
We wspomnieniach zawarto bardzo osobiste przeżycia z czasów okupowanej Polski. Autor nie krępował się pisać o sprawach często dla siebie wstydliwych, jak chociażby dość uczuciowy fragment poświęcony pozostawieniu przez rodzinę Kolasińskich psów na pastwę losu – autor otwarcie mówi, że traktuje to zachowanie jako ludzką zdradę. Czytamy o trudnościach finansowych oraz innych problemach, z którymi Bogdan Kolasiński zmagał się w okresie II wojny światowej.
Wydarzenia opisywane są w sposób dosadny, prosty, brak tutaj jakichkolwiek pięknych, poetyckich wstawek czy swego rodzaju „owijania w bawełnę”. Krotoszynianin wyznaje brutalną prawdę - m.in. przyznaje, że w obozie Auschwitz – Birkenau „oddychał spalonymi ludźmi”.

Zdecydowanie polecam każdemu - bez względu na płeć, wiek, czy profesję; tym, którzy interesują się historią, oraz tym, którzy po prostu szukają interesującej, rozwijającej lektury. Czytając, ja sama zauważyłam pewną specyficzną więź, która wykształciła się między panem Kolasińskim-autorem a mną-odbiorcą; nie potrafię jej jednak dokładniej określić.
We wspomnieniach zawarto...