Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiadomo, dlaczego wszyscy mówią do kotów „ty”, choć jako żywo żaden kot nigdy z nikim nie pił bruderszaftu.

Nie wiadomo, dlaczego wszyscy mówią do kotów „ty”, choć jako żywo żaden kot nigdy z nikim nie pił bruderszaftu.

Ten, który kocha, powinien dzielić los tego, kogo kocha.

Ten, który kocha, powinien dzielić los tego, kogo kocha.

Niech pani nigdy nikogo i o nic nie prosi! Nigdy i o nic, tych zwłaszcza, którzy są od pani potężniejsi. Sami zaproponują, sami wszystko dadzą.

Niech pani nigdy nikogo i o nic nie prosi! Nigdy i o nic, tych zwłaszcza, którzy są od pani potężniejsi. Sami zaproponują, sami wszystko dadzą.

Powoli umiera ten, kto nie podróżuje, kto nie czyta, ten kto nie słucha muzyki, ten kto nie obserwuje. Powoli umiera ten, kto niszczy swą miłość własną, ten kto znikąd nie chce przyjąć pomocy. Powoli umiera ten, kto staje się niewolnikiem przyzwyczajenia, ten kto odtwarza codziennie te same ścieżki, ten kto nigdy nie zmienia punktów odniesienia, ten kto nigdy nie zmienia koloru swojego ubioru, ten kto nigdy nie porozmawia z nieznajomym. Powoli umiera ten, kto unika pasji i wielu emocji, które przywracają oczom blask i serca naprawiają. Powoli umiera ten, kto nie opuszcza swojego przylądka gdy jest nieszczęśliwy w miłości lub pracy, ten kto nie podejmuje ryzyka spełnienia swoich marzeń, ten kto chociaż raz w życiu nie odłożył na bok racjonalności.

Powoli umiera ten, kto nie podróżuje, kto nie czyta, ten kto nie słucha muzyki, ten kto nie obserwuje. Powoli umiera ten, kto niszczy swą miłość własną, ten kto znikąd nie chce przyjąć pomocy. Powoli umiera ten, kto staje się niewolnikiem przyzwyczajenia, ten kto odtwarza codziennie te same ścieżki, ten kto nigdy nie zmienia punktów odniesienia, ten kto nigdy nie zmienia koloru...

Szcze­ry gniew jest jedną z naj­większych twórczych potęg wszechświata.

Szcze­ry gniew jest jedną z naj­większych twórczych potęg wszechświata.

Czasami tym, co najbardziej rani twoich wrogów, jest świadomość, że nie jesteś taki jaki oni.

Czasami tym, co najbardziej rani twoich wrogów, jest świadomość, że nie jesteś taki jaki oni.

Ja jestem małpą tylko dlatego, że się nią urodziłem. Ale w najlepszych momentach jestem wilczym szczeniakiem, który warcząc, okazuje pogardę i sprzeciw wobec pitbula przyciskającego go do ziemi. Warcząc, oznajmiam, że wiem o zbliżającym się bólu, ponieważ jest on naturalnym elementem życia. Mam świadomość, że jestem tylko szczeniakiem i że w każdej chwili pitbul życia może zmiażdżyć mi kark jak gałązkę. Ale wyrażam także postanowienie, że nie ustąpię, niezależnie od sytuacji.

Ja jestem małpą tylko dlatego, że się nią urodziłem. Ale w najlepszych momentach jestem wilczym szczeniakiem, który warcząc, okazuje pogardę i sprzeciw wobec pitbula przyciskającego go do ziemi. Warcząc, oznajmiam, że wiem o zbliżającym się bólu, ponieważ jest on naturalnym elementem życia. Mam świadomość, że jestem tylko szczeniakiem i że w każdej chwili pitbul życia może zmia...

Wszyscy sądzimy, że więcej w nas małpy niż wilka. W wielu z nas wilk został niemal zupełnie wymazany, nie ma go w opowieściach naszego życia. Ale pozwalamy mu umrzeć tylko na własne ryzyko. Ostatecznie małpie kombinacje do niczego nie doprowadzają: ich przebiegłość okazuje się zdradliwa i kończy się małpie szczęście. Wtedy odkrywamy, co jest najważniejsze w życiu. A jest to coś innego niż efekt naszych planów, sprytu i szczęścia; to jest coś, co pozostaje, kiedy je utracimy. Składamy się z wielu elementów. Ale najważniejsza część nas to nie ta. która planuje i intryguje, lecz ta która pozostaje, kiedy plany zawodzą. Najważniejsza część nas to nie ta, która rozkoszuje się własną przebiegłością, ale ta, która pozostaje, gdy spryt opuszcza nas na dobre. Najważniejsza część nas to nie ta, która korzysta ze sprzyjającej sytuacji, to ta która pozostaje, kiedy szczęście odchodzi. Ostatecznie małpa zawsze nas zawiedzie. Najważniejsze pytanie, jakie można sobie zadać, brzmi: kim wtedy będzie ten, kto zostanie?

Wszyscy sądzimy, że więcej w nas małpy niż wilka. W wielu z nas wilk został niemal zupełnie wymazany, nie ma go w opowieściach naszego życia. Ale pozwalamy mu umrzeć tylko na własne ryzyko. Ostatecznie małpie kombinacje do niczego nie doprowadzają: ich przebiegłość okazuje się zdradliwa i kończy się małpie szczęście. Wtedy odkrywamy, co jest najważniejsze w życiu. A jest to coś...

ludzie zrobią wszystko, żeby odsunąć, zmniejszyć albo ukryć własne poczucie winy, a gdy im to nie wychodzi, starają się doznać krzywdy, gdyż wydaje im się, że kiedy czują się skrzywdzeni, to cały świat dostrzega tą niesprawiedliwość i przynajmniej zostawia ich w spokoju. Poczucie krzywdy jednak tylko na chwilę łagodzi poczucie winy, natychmiast bowiem odbija się czkawką osłabione poczucie wartości, gdyż skrzywdzona ofiara jest słaba. Tylko z początku budzi współczucie, lecz jako słaba jest mniej wartościowa, a przez to mniej atrakcyjna. Wtedy rozpoczyna się walka o własną wartość. W czasie walko natomiast łatwo jest skrzywdzić innych i wówczas koło się zamyka, pojawia się poczucie winy. Don Hułan sądził, że właśnie z tego powodu ludzie są tak bardzo przewidywalni, zazwyczaj dokonują tylko trzech wyborów, znają tylko trzy postawy: krzywdę, winę i wartość. Mylą je z miłością, sprawiedliwością, szacunkiem, przyjaźnią, troską i życzliwością. Nieustannie sobie coś udowadniają, od czegoś uciekają, zmieniają krzywdę w winę i na odwrót, żeby choć przez chwilę poczuć się wartościowymi istotami.

ludzie zrobią wszystko, żeby odsunąć, zmniejszyć albo ukryć własne poczucie winy, a gdy im to nie wychodzi, starają się doznać krzywdy, gdyż wydaje im się, że kiedy czują się skrzywdzeni, to cały świat dostrzega tą niesprawiedliwość i przynajmniej zostawia ich w spokoju. Poczucie krzywdy jednak tylko na chwilę łagodzi poczucie winy, natychmiast bowiem odbija się czkawką osłabio...

Sądzisz, że prawda gdzieś leży, można ją podnieść jak zgubiony portfel? Że gdyby spytać choćby o twoje życie, twojego ojca, matkę, rodzeństwo, przyjaciół, twoją kobietę, to wszyscy opowiedzieliby tę samą historię? Sądzisz, że opowiedzieliby ją tak, jak ty byś opowiedział? Naprawdę w to wierzysz? Jedni przedstawiliby cię jako odpychającego, nudnego faceta, który nie dba o siebie i wygląda jak łachudra, inni jako sympatycznego luzaka. Być może ktoś nie wyobraża sobie życia bez ciebie, ale jest pewnie kilka osób, które chociaż wydają się tobie znajome, zaprzyjaźnione, a może nawet dla ciebie ważne, wzruszyłyby tylko ramionami na dźwięk twojego imienia, mówiąc: Nie znam gościa.

Sądzisz, że prawda gdzieś leży, można ją podnieść jak zgubiony portfel? Że gdyby spytać choćby o twoje życie, twojego ojca, matkę, rodzeństwo, przyjaciół, twoją kobietę, to wszyscy opowiedzieliby tę samą historię? Sądzisz, że opowiedzieliby ją tak, jak ty byś opowiedział? Naprawdę w to wierzysz? Jedni przedstawiliby cię jako odpychającego, nudnego faceta, który nie dba o siebie...