Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zapis rozmowy Tiziano Terzaniego ze swoim synem Folco, stał się jedną z najbardziej inspirujących książek jakie przeczytałem. Terzani na końcu swojej drogi w zdystansowany przez czas sposób opisuje swoje barwne życie. Młodość, związane ze swoim życiem zawodowym podróże, bez wątpienia ważne pod kątem historii czas i miejsce w których przyszło mu żyć i pracować podniesione do potęgi jego wspaniałej reporterskiej uważności. Znajdziemy tu między innymi refleksje na temat dziennikarstwa i socjalizmu. Będziemy świadkiem procesu zatarcia kultury wschodu i poszukiwaniu nietkniętej tradycji. Razem z Terzanim doznamy wielu rozczarowań i zachwytów. Niekiedy uśmiechniemy się w głos po to by za chwilę zanurzyć się w refleksjach na temat (ni)jakości naszego życia. Świetna forma, którą wspaniale się czyta. Pozycja, która zostawia Cię z całą głową wypełnioną myślami.

Zapis rozmowy Tiziano Terzaniego ze swoim synem Folco, stał się jedną z najbardziej inspirujących książek jakie przeczytałem. Terzani na końcu swojej drogi w zdystansowany przez czas sposób opisuje swoje barwne życie. Młodość, związane ze swoim życiem zawodowym podróże, bez wątpienia ważne pod kątem historii czas i miejsce w których przyszło mu żyć i pracować podniesione do...

Nie wiem do końca jak mam oceniać tą książkę. Fabuła taka sobie, trochę się rozłazi i dłuży. Sensacji niewiele a kryminał też żaden. Trochę nawiązań literackich i szczypta dowcipu. Całkiem intrygujące relacje bohaterów ale wszystko jakieś takie niedorobione i niedopowiedziane. Całość trochę uratowała końcówka, która dla wielu może okazać się urwana, przewidywalna, bez ładu i składu. Jednak mi się bardzo podoba! Ta groteska na lotnisku jest całkiem zręcznie skręcona. Dopatrzyłbym się również pewnej gry literackiej. Moim zdaniem autor starał się dobrze bawić przy pisaniu i zdecydowanie nie żałował przy tym wina.

Nie wiem do końca jak mam oceniać tą książkę. Fabuła taka sobie, trochę się rozłazi i dłuży. Sensacji niewiele a kryminał też żaden. Trochę nawiązań literackich i szczypta dowcipu. Całkiem intrygujące relacje bohaterów ale wszystko jakieś takie niedorobione i niedopowiedziane. Całość trochę uratowała końcówka, która dla wielu może okazać się urwana, przewidywalna, bez ładu...

Gottland do bez wątpienia pozycja która zrobiła na mnie duże wrażenie. Tematyka porusza się po Czechosłowacji ogarniętej komunistycznym betonem, czyli wydawać by się mogło pozbawionym kolorytu okresem historii naszych południowych sąsiadów. Jednakże Szczygieł wykorzystuje pewien potencjał i poprzez pokazanie losów mniej lub bardziej znanych Czechów buduje monument złożony z potężnych reportaży. Z reguły ten gatunek powinien być zdjęciem, wiernym odbiciem oddającym postać danej sprawy. Tutaj to odbicie, w żaden sposób niepodkolorowane oddaje w pełny i prosty sposób dramat i komizm tego okresu. Pochłania, uzależnia i zmusza do refleksji. Opisane historie krążą wokół czeskiej indywidualności, która krusząc beton śmiertelnie obrywa rykoszetem. Po przeczytaniu stałem się fanem reportaży i na dobre ugrzązłem w czeskiej kulturze. Jestem przekonany, że taki też był zamysł samego autora.

Gottland do bez wątpienia pozycja która zrobiła na mnie duże wrażenie. Tematyka porusza się po Czechosłowacji ogarniętej komunistycznym betonem, czyli wydawać by się mogło pozbawionym kolorytu okresem historii naszych południowych sąsiadów. Jednakże Szczygieł wykorzystuje pewien potencjał i poprzez pokazanie losów mniej lub bardziej znanych Czechów buduje monument złożony z...