Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rzadko kiedy nie mam nic do powiedzenia. Tutaj nie wiem co powiedzieć. Z zachwytu. Genialna książka, prawdziwa, inteligentna. Niesamowita. Bardzo niedoceniona przez uczniów, przez ludzi, a to bardzo źle, bo pozwala dostrzec wiele odpowiedzi na pytania społeczeństwa i przede wszystkim swoje własne.

Rzadko kiedy nie mam nic do powiedzenia. Tutaj nie wiem co powiedzieć. Z zachwytu. Genialna książka, prawdziwa, inteligentna. Niesamowita. Bardzo niedoceniona przez uczniów, przez ludzi, a to bardzo źle, bo pozwala dostrzec wiele odpowiedzi na pytania społeczeństwa i przede wszystkim swoje własne.

Jedna z lepszych książek, które są przeznaczone do lektury w liceum. Wciągająca jak ta właśnie puszcza. Niesamowicie mroczna, przerażająca, pokazująca prawdziwą stronę oblicza człowieka. Mnóstwo refleksji nasuwa się po przeczytaniu. Jedna z moich ulubionych lektur. Zdecydowanie!

Jedna z lepszych książek, które są przeznaczone do lektury w liceum. Wciągająca jak ta właśnie puszcza. Niesamowicie mroczna, przerażająca, pokazująca prawdziwą stronę oblicza człowieka. Mnóstwo refleksji nasuwa się po przeczytaniu. Jedna z moich ulubionych lektur. Zdecydowanie!

Wspaniała powieść o filozofii, ludziach, miłości, zaślepieniu. Pokazała wiele ciekawych postaci nie do końca negatywnych jak i pozytywnych. Każda ta postać ma swoje plusy i minusy. Panna Łęcka z jednej strony była próżna, ale przecież tak została wychowana, to nie cała jej wina. I Wokulsku też nie jest do końca ofiarą, przy Pani Wąsowskiej był pełen emocji, energii przez co udało mu się ją zachwycić. Za to jednak przy Pannie Izabeli był za przeproszeniem "flaki z olejem". Książka, która poprzez zadawanie pytań uczy. Nie stawia prostych odpowiedzi i nie podaje ich na tacy. Czytający musi się sam nad tym zastanowić. Prus zdecydowanie stworzył arcydzieło, które każdy powinien przeczytać, choć raz w swoim życiu.

Wspaniała powieść o filozofii, ludziach, miłości, zaślepieniu. Pokazała wiele ciekawych postaci nie do końca negatywnych jak i pozytywnych. Każda ta postać ma swoje plusy i minusy. Panna Łęcka z jednej strony była próżna, ale przecież tak została wychowana, to nie cała jej wina. I Wokulsku też nie jest do końca ofiarą, przy Pani Wąsowskiej był pełen emocji, energii przez co...

Słowacki zupełnie inaczej przedstawia świat niż Mickiewicz i nie chodzi już o postrzeganie rzeczywistości i system wyznawanych wartości, ale nawet i o sposób pisania. Słowacki jest precyzyjny i nie ma u niego "poetyckiego" przedstawiania rzeczy. Kordian to książka opisująca nastolatków, przedstawia postawy młodych ludzi: aktywne i bierne. Pokazuje różnicę, objawia prawdy. Co prawda nie przypadło mi to tal do gustu tak jak Dziady, jednak utwór idealnie pasuje na odprężenie się. Niemniej jednak polecam bardzo, bo idealnie wpasowuje się w pewien okres dojrzewania, a po tym okresiw warto sobie odświeżyć, aby nadal pozostać "Winkielriedem".

Słowacki zupełnie inaczej przedstawia świat niż Mickiewicz i nie chodzi już o postrzeganie rzeczywistości i system wyznawanych wartości, ale nawet i o sposób pisania. Słowacki jest precyzyjny i nie ma u niego "poetyckiego" przedstawiania rzeczy. Kordian to książka opisująca nastolatków, przedstawia postawy młodych ludzi: aktywne i bierne. Pokazuje różnicę, objawia prawdy....

Genialna, smutna i refleksyjna książka. Po przeczytaniu stwierdzam, że Orwell jest mistrzem w pisaniu książek o bardzo przykrej prawdzie. Wzbudza w czytelnikowi nadzieję, a później niszczy ją dogłębnie. A uczucia i emocje przeżywa się razem z głównym bohatem. Czuję się nienawiść, miłość, ból czy choćby zapach kawy parzonej przez Julię. Książka pokazuje smutny obraz świata bez metafizyki i indywidualizmu. Świata rządzonego przez żądnych władzy tyranów. Dzięki niej na pewno bardziej się docenia rzeczywistość w której się żyje. Obowiązkowa lektura dla każdego młodego człowieka.

Genialna, smutna i refleksyjna książka. Po przeczytaniu stwierdzam, że Orwell jest mistrzem w pisaniu książek o bardzo przykrej prawdzie. Wzbudza w czytelnikowi nadzieję, a później niszczy ją dogłębnie. A uczucia i emocje przeżywa się razem z głównym bohatem. Czuję się nienawiść, miłość, ból czy choćby zapach kawy parzonej przez Julię. Książka pokazuje smutny obraz świata...

Jako gimnazjalistka nienawidziłam "Dziadów", bo uważałam, że to nic nieznaczące gusła i głupoty. Aż mi głupio teraz, gdy o tym piszę. Siegając kolejny raz po książkę myślałam, że to będzie bardzo niemiłe spotkanie. Jednak już druga część mnie zaskoczyła i zupełnie inaczej ją odebrałam. Wcześniej odczytywałam ją jako część mówiącą tylko i wyłącznie o gusłach, teraz widzę zupełnie to inaczej. Piękna i mroczna część o tajemniczej miłości, która później się rozwija. Na dodatek mądre i żywe prawdy o uczynkach. O tym jak Nasze postawy mogą zadziałać na przyszłość. W czwartej części jest przepiękny dialog emocji(Pustelnika/Gustawa) z rozumem(Księdzem). Do tego mroczna i tajemnicza miłość. A do tego specyficzny nastrój, który przenosi do ciemnej izdebki z XIX wieku oświetlonej blaskiem świec. I na koniec wspaniła trzecia część, która pokazuje walkę dobra ze złem, nastroke i postawy ludzi znajdujących się w trudnej sytuacji, ukazuje narodowe wady(Polacy uwielbiają lekką tematykę) i ukazanie tego, że dobro zawsze zwycięży nad złem. Mickiewicz tworzy wspaniałe utwory podnoszące na duchu w czasach wojny. Chociaż w czasach pokoju też nie tracą na sile. Bardzo dobra lektura.

Jako gimnazjalistka nienawidziłam "Dziadów", bo uważałam, że to nic nieznaczące gusła i głupoty. Aż mi głupio teraz, gdy o tym piszę. Siegając kolejny raz po książkę myślałam, że to będzie bardzo niemiłe spotkanie. Jednak już druga część mnie zaskoczyła i zupełnie inaczej ją odebrałam. Wcześniej odczytywałam ją jako część mówiącą tylko i wyłącznie o gusłach, teraz widzę...

Zawsze zastanawiałam się nad fenomenem "Pana Tadeusza" i miałam zupełnie inny obraz treści. Ale czytając teraz tę książkę widzę czemu jest ona epopeją narodową. Niesie ze sobą optymizm, który był tak potrzebny Polakom w cięższych chwilach. Mówi o tym, że nawet jeśli mamy z kimś zatarg to w razie niebezpieczeństwa każdy powinien trzymać się razem. Oczywiście są też inne wątki. Jedne zabawne, inne tragiczne. Bardzo miła lektura na słoneczne dni.

Zawsze zastanawiałam się nad fenomenem "Pana Tadeusza" i miałam zupełnie inny obraz treści. Ale czytając teraz tę książkę widzę czemu jest ona epopeją narodową. Niesie ze sobą optymizm, który był tak potrzebny Polakom w cięższych chwilach. Mówi o tym, że nawet jeśli mamy z kimś zatarg to w razie niebezpieczeństwa każdy powinien trzymać się razem. Oczywiście są też inne...

Wspaniała książka, którą powinien przeczytać każdy człowiek. Pełna metafor, przedstawia świat za pomocą różnych ludzi i ich myśli. Mowa w niej nie tylko o zbrodni i karze jak to niektórzy upraszczają, ale też o pięknej miłości(miłościach), o genialnych umysłach, o spiskach. Książka łączy w sobie to co najlepsze. Zmusza do myślenia, a po jej przeczytaniu widzę świat inaczej niż wcześniej.

Wspaniała książka, którą powinien przeczytać każdy człowiek. Pełna metafor, przedstawia świat za pomocą różnych ludzi i ich myśli. Mowa w niej nie tylko o zbrodni i karze jak to niektórzy upraszczają, ale też o pięknej miłości(miłościach), o genialnych umysłach, o spiskach. Książka łączy w sobie to co najlepsze. Zmusza do myślenia, a po jej przeczytaniu widzę świat inaczej...