Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ksiażka Ptaki drapieżne to piękna relacja z życia w targaną wojną Polsce. To wywiad rzeka z słynnym Wapiennikiem, bohater opowiada swoją przygodę z Armią Krajową i walką o wolny kraj bez patosu a tak jak to wyglądało na prawdę. Takie suche fakty również są potrzebne. Bo wojna to nie tylko pole walki, ale ludzkie dramaty konflikty sumienia i ratowania samego siebie. Lucjan już na samym początku wpsomina, że życie doświadczyło go od poczatku zmiany otoczenia, jako świadek masowego zamordowania Polaków stał się innym człowiekiem. Polecam ksiażkę dla wszytskich, którzy wyrośli już z wojny opisywanej w sposób westernowy, tak jak robi się to w dzisiejszej kulturze zapominając, że wojna to nie niezłomni i wiecznie żywi bohaterowie oraz piękne panny wyczekujące na swoich żołnierzy. Wapiennik dał świadectwo z całego swojego życia. Nie gloryfikuje sie na bohatera odbijając krowy odebrane chłopom przez Niemców a wprost mówi, że to był jedynie czynnik, który zapewnić miał zarobek również jego matce. Książka wzbogacona o zdjęcia stała sie namacalnym dokumentem. Warto przeczytać!

Ksiażka Ptaki drapieżne to piękna relacja z życia w targaną wojną Polsce. To wywiad rzeka z słynnym Wapiennikiem, bohater opowiada swoją przygodę z Armią Krajową i walką o wolny kraj bez patosu a tak jak to wyglądało na prawdę. Takie suche fakty również są potrzebne. Bo wojna to nie tylko pole walki, ale ludzkie dramaty konflikty sumienia i ratowania samego siebie. Lucjan...

Na pierwszy rzut oka wydała mi się tandetną opowieścią rodem z mody na sukces.
Jednak nie ocenia się książki po okładce!
Lektura przyjemna w sam raz na letni odpoczynek w hamaku.
Historia miłości Nicka i Rachel przepleciona masą wątków tak szczegółowo rozwiniętych, że z chęcią poznałoby się dalsze losy innych bohaterów.
Zasmuciło mnie jedynie zakończenie, ponieważ byłam przygotowana na intrygujące zakończenie takie jakie miało miejsce w niemal każdym rozdziale, jednak końcówka mnie zawiodła.
Zachęcam do przeczytania tej pozycji, nie jest to literatura wymagająca, na pewno zachwycone będą nią wszystkie bloggerki modowe oraz osoby interesujące się modą.
Jest to również dobra reklama wszystkich szanowanych marek i znanych projektantów oraz słynnego haute couture.
Ciekawe przedstawienie bogatych mieszkańców Azji, a przede wszystkim kobiet, które nie potrzebują wysokiego wykształcenia, wystarczą bogaci rodzice by znaleźć męża...
Szczerze polecam na wakacje ;)

Na pierwszy rzut oka wydała mi się tandetną opowieścią rodem z mody na sukces.
Jednak nie ocenia się książki po okładce!
Lektura przyjemna w sam raz na letni odpoczynek w hamaku.
Historia miłości Nicka i Rachel przepleciona masą wątków tak szczegółowo rozwiniętych, że z chęcią poznałoby się dalsze losy innych bohaterów.
Zasmuciło mnie jedynie zakończenie, ponieważ byłam...

Czytając powieść Żanny Słoniowskiej nie ma się wątpliwości, jest to literatura jakiej potrzeba. Trafia do serca i zostawia w nim ślad. Poruszająca opowieść napisana pięknym językiem.
Lwów to miasto wielokulturowe, które zostało przedstawione przez pisarkę w sposób jaki każdy Ukrainiec i Polak życzyłby sobie tego. Architektura, ulice, które zmieniając swoje nazwy zachowały starego ducha i pamięć, o której nie da się nie wspomnieć w przypadku tego utworu.
"Dom z witrażem" czytałam z zapartym tchem powtarzając: muszę znów odwiedzić Lwów. To chyba jedno z niewielu miast, które wzbudza w polakach głęboką nostalgię, za czym co przeminęło, tęsknotę popartą świadomością, że piękniejsza kopia Krakowa należy do naszych sąsiadów, przyjaciół.
Sztukę powinno się czuć i przeżywać. Tak jak przeżywa się ją czytając "Dom z witrażem", tak nie przeżywa się nigdzie.
Zdecydowanie ta książka powinna zostać przeczytana jednym tchem, tak było i u mnie. Nie mogłam przestać o niej myśleć, obrazy wciąż były w mojej pamięci.
Takiej literatury brakuje, zaliczyłabym ją nawet do literatury wyższej. Smak z jakim stworzona została powieść budzi niedosyt, chce się więcej i więcej...
Miłość ukazana w utworze porusza sfery intymności domowej, relacje z kobietami mieszkającymi pod jednym dachem, które połączone więzami krwi noszą w swoich sercach spełnienia i niespełnienia. Ich bohaterki dawały siłę i nadzieję na siłę kobiet. To również opowieść o związku mężczyzny i kobiety, czasami trudnym, czasami bolesnym. Historie niespełnionych marzeń, młodzieńczych westchnień i namiętności.
Lwów jest takim domem z witrażem, jest miejscem gdzie ludzie o różnych narodowościach żyli ze sobą wzajemnie się potrzebując i ze sobą współżyjąc, zupełnie tak samo jak kolorowe witrażowe szkiełka. Niestety miasto nie wytrzymało próby czasu zgody i wzajemnego poszanowania. Podobnie jak witraż w kamienicy ulegało zniszczeniu i wpływom jednostek posiadających władzę.
Witraż był naocznym świadkiem dorastania, miłości, trudu życia i odchodzenia, tak jak naocznym świadkiem przemijania życia był Lwów.
Chciałoby się powiedzieć autorce: Dziękuję. Kawał dobrej roboty, taka literatura to czysta przyjemność.

Czytając powieść Żanny Słoniowskiej nie ma się wątpliwości, jest to literatura jakiej potrzeba. Trafia do serca i zostawia w nim ślad. Poruszająca opowieść napisana pięknym językiem.
Lwów to miasto wielokulturowe, które zostało przedstawione przez pisarkę w sposób jaki każdy Ukrainiec i Polak życzyłby sobie tego. Architektura, ulice, które zmieniając swoje nazwy zachowały...