Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wspaniale ilustracje oddajace klimat Podlasia. Forma w jakiej legendy zostaly przedstawione moze pozostawiac troche do zyczenia, ale mimo to, ksiazka jest ciekawa pozycja dla milosnikow Podlasia. Jako podlaski neofita jestem zachwycona!

Wspaniale ilustracje oddajace klimat Podlasia. Forma w jakiej legendy zostaly przedstawione moze pozostawiac troche do zyczenia, ale mimo to, ksiazka jest ciekawa pozycja dla milosnikow Podlasia. Jako podlaski neofita jestem zachwycona!

Dla mnie jako osoby, ktora stara sie ograniczac konsumpcje, zyc w duchu 'zero waste', ta ksiazka jest po prostu przygnebiajaca.
Wyzwolenie sie z koniecznosci posiadania stalo sie wolnoscia a nie ograniczeniem. Do tego wychowalam sie w komunizmie, gdy przetwarzanie wszystkiego na wszelkie mozliwe sposoby bylo norma, wiec 'niemarnowanie' mam we krwi, ale zgadzam sie ze dla mlodszych pokolen, to nie jest takie oczywiste.
Szkoda, bo temat mozna bylo potraktowac jako zachete do mniejszej konsumpcji, a w tej postaci to raczej odstraszajaca wizja.
Plus dla ksiazki za szerszy kontekst.

Dla mnie jako osoby, ktora stara sie ograniczac konsumpcje, zyc w duchu 'zero waste', ta ksiazka jest po prostu przygnebiajaca.
Wyzwolenie sie z koniecznosci posiadania stalo sie wolnoscia a nie ograniczeniem. Do tego wychowalam sie w komunizmie, gdy przetwarzanie wszystkiego na wszelkie mozliwe sposoby bylo norma, wiec 'niemarnowanie' mam we krwi, ale zgadzam sie ze dla...

Książka bardzo nierówna - od razu można wyczuć które rozdziały pisał Marcin, a które Anna. Rozdziały Marcina dotyczą ważnych wydarzeń w ostatniej historii Gruzji, opisują ciekawe historie w sposób barwny i wciągający, podczas gdy rozdziały Anny są dość banalne i silące się na humor. Tym nie mniej, dla tych kilku rozdziałów Marcina, warto tę książkę przeczytać. Zwłaszcza ostatni rozdział.... ku przestrodze

Książka bardzo nierówna - od razu można wyczuć które rozdziały pisał Marcin, a które Anna. Rozdziały Marcina dotyczą ważnych wydarzeń w ostatniej historii Gruzji, opisują ciekawe historie w sposób barwny i wciągający, podczas gdy rozdziały Anny są dość banalne i silące się na humor. Tym nie mniej, dla tych kilku rozdziałów Marcina, warto tę książkę przeczytać. Zwłaszcza...