Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miłością jest, że ty jesteś tym nożem, którym ja grzebię w sobie.

Miłością jest, że ty jesteś tym nożem, którym ja grzebię w sobie.

Smutne zapatrywanie [...]. Z kłamstwa robi się istotę porządku świata.

Smutne zapatrywanie [...]. Z kłamstwa robi się istotę porządku świata.

Rozpoznałbym go po dotyku, po samym zapachu; poznałbym go na ślepo po tym, jak oddycha i jak stawia kroki. Poznałbym go w śmierci, na końcu świata.

Rozpoznałbym go po dotyku, po samym zapachu; poznałbym go na ślepo po tym, jak oddycha i jak stawia kroki. Poznałbym go w śmierci, na końcu świata.

Wymień jednego bohatera, który był szczęśliwy.

Wymień jednego bohatera, który był szczęśliwy.

W otchłani dwa cienie przedzierają się po omacku przez gęsty, dławiący mrok. Ich ręce odnajdują się i światło spływa potokiem jak sto złotych urn, z których sypie się słońce.

W otchłani dwa cienie przedzierają się po omacku przez gęsty, dławiący mrok. Ich ręce odnajdują się i światło spływa potokiem jak sto złotych urn, z których sypie się słońce.

Mogłem wierzyć w piekło, ale nie umiałem uwierzyć, że istnieje raj.

Mogłem wierzyć w piekło, ale nie umiałem uwierzyć, że istnieje raj.

(...) jestem zmęczony, nie wiem nic i chciałbym tylko złożyć mą twarz na Twoich kolanach, czuć Twoją rękę na mojej głowie i trwać tak przez całą wieczność.

(...) jestem zmęczony, nie wiem nic i chciałbym tylko złożyć mą twarz na Twoich kolanach, czuć Twoją rękę na mojej głowie i trwać tak przez całą wieczność.

Weź mnie, weź mnie - splot błazeństwa i bólu".

Weź mnie, weź mnie - splot błazeństwa i bólu".

Żeby tylko nie narazić się swoją osobą, być nikim, być powietrzem, niebem – to pragnienie wzbierało we mnie nieustannie.

Żeby tylko nie narazić się swoją osobą, być nikim, być powietrzem, niebem – to pragnienie wzbierało we mnie nieustannie.

Człowiek, który ma prawo do życia, powinien mieć również prawo do śmierci.

Człowiek, który ma prawo do życia, powinien mieć również prawo do śmierci.

Czekać. Ach, w życiu człowiek cieszy się, gniewa, smuci, to znów nienawidzi, lecz te uczucia zajmują ledwie jeden procent życia. Pozostałe dziewięćdziesiąt dziewięć —  czy nie spędzamy go, po prostu czekając?

Czekać. Ach, w życiu człowiek cieszy się, gniewa, smuci, to znów nienawidzi, lecz te uczucia zajmują ledwie jeden procent życia. Pozostałe dziewięćdziesiąt dziewięć —  czy nie spędzamy go, po prostu czekając?

Nienawidzę wszystkiego, co nie ma związku z literaturą, nudzi mnie zapuszczanie się w rozmowy (nawet odnoszące się do literatury), nudzi mnie składanie wizyt, radości i cierpienia moich krewnych, nudzą mnie aż po sam rdzeń duszy. Rozmowy odzierają z ważkości, z powagi i z prawdy wszystko to, co myślę.

Nienawidzę wszystkiego, co nie ma związku z literaturą, nudzi mnie zapuszczanie się w rozmowy (nawet odnoszące się do literatury), nudzi mnie składanie wizyt, radości i cierpienia moich krewnych, nudzą mnie aż po sam rdzeń duszy. Rozmowy odzierają z ważkości, z powagi i z prawdy wszystko to, co myślę.