Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Równo 100 lat temu, w pałacu we Wleniu doszło do jednej z najbardziej tajemniczych zbrodni okresu międzywojennego. Dwie nastolatki - Dorothea Rohrbeck oraz jej kuzynka Ursel zginęły od rewolwerowych strzałów. Trwający długie miesiące proces opisywały gazety na całym świecie. Główny oskarżony- Peter Grupen- hipnotyzer-amator jest postacią przebiegłą i diaboliczną. W celi popełnia samobójstwo a zbrodnia do dziś dnia owiana jest tajemnicą.
------------------------------------------------------
Nie wiem, jak było w istocie ale wyobrażam sobie panią Magdę, która poznaje tę historię, dokładnie ją zgłębia, potem przechadza się po pałacowych wnętrzach, długo o niej myśli by w końcu chwycić za przysłowiowe pióro i napisać ją po swojemu.
------------------------------------------------------
A po swojemu u pani Magdy oznacza bardzo ambitnie, bardzo emocjonalnie i bardzo poruszająco. Autorka staje się Dorotheą, Ursel i jej młodszą siostrą Irmą i opowiada czytelnikom swoja historię. Te młode kobiety, dziewczynki w zasadzie, muszą znieść bardzo wiele. Żyją w świecie, gdzie głos mają tylko mężczyźni, w świecie konwenansów, których złamanie grozi społecznym wykluczeniem. Muszą podporządkować się decyzjom zarządów pałacu, wyborom i zachciankom wujka. Apodyktyczna babka, której nawet ręka nie zadrży, gdy wymierza siarczyste policzki psychicznie zamiast być ich ostoją, dodatkowo je poniża.
-----------------------------------------------------
Najbardziej poruszająca była dla mnie historia Ursel, bo stykamy się w niej ze zbrodnią pedofilii. Nikt CI nie uwierzy wywołała we mnie ognisty bunt i smutną konstatację, że wszystko, co zostało w niej opisane, jest niewiarygodnie aktualne.

Równo 100 lat temu, w pałacu we Wleniu doszło do jednej z najbardziej tajemniczych zbrodni okresu międzywojennego. Dwie nastolatki - Dorothea Rohrbeck oraz jej kuzynka Ursel zginęły od rewolwerowych strzałów. Trwający długie miesiące proces opisywały gazety na całym świecie. Główny oskarżony- Peter Grupen- hipnotyzer-amator jest postacią przebiegłą i diaboliczną. W celi...

Pierwszy tom przeczytałam pod koniec 2020 i znalazł się on w moim zestawieniu kilku najlepszych książek roku. Drugim tomem rozpoczęłam czytelniczy rok 2021 i już teraz wiem, że znajdzie się wśród tych najlepiej przeze mnie ocenionych.
------------------------------------------------------
Podobało mi się tutaj po prostu wszystko. Jakkolwiek infantylnie by to nie brzmiało, jestem totalnie zachwycona tym, jak pisze pani Ida Żmijewska, o czym pisze, jak tworzy bohaterów i wkleja ich w książkowe tło historyczno-obyczajowe.
-----------------------------------------------------
W maju 1887 roku w warszawskim teatrze zostaje zasztyletowana artystka baletowa. Głównym oskarżonym zostaje Aleksander Woronin. Gdy siedzi w celi i co rusz przesłuchują go żandarmi, do Warszawy wraca Leontyna Rapacka. Aby odwdzięczyć się Rosjaninowi za pomoc po śmierci ojca /i nie tylko z tego powodu/ postanawia mu pomóc. Nie baczy przy tym na konwenanse, na to co przystoi a co nie dwudziestoczteroletniej kobiecie.
-----------------------------------------------------
Mamy tutaj świetną intrygę kryminalną- nie domyślicie się, kto za tym wszystkim stoi. Zapewniam. Autorka bardzo skutecznie, świadomie i wielokrotnie zaciera ślady, myli tropy nie pozwalając na wcześniejsze odkrycie sprawcy. To ona do samego końca rozdaje karty.
----------------------------------------------------
Wątek Leontyny i Aleksandra jest nie mniej wciągający. Polubicie tych bohaterów, będziecie życzyć im jak najlepiej /w przeciwieństwie do niektórych ciotek/ ale nie zawsze jest tak, jakby się chciało.
-----------------------------------------------------
Tło historyczno-obyczajowe to prawdziwy majstersztyk. Sztuka, architektura, wydarzenia historyczne, potrawy, ubiory, pojazdy, życie towarzyskie, konwenanse - w Warszawiance znajdziemy sporą dawkę wiedzy podaną w bardzo zajmujący sposób.
----------------------------------------------------
Z niecierpliwością czekam na trzecią część!
-----------------------------------------------------

Pierwszy tom przeczytałam pod koniec 2020 i znalazł się on w moim zestawieniu kilku najlepszych książek roku. Drugim tomem rozpoczęłam czytelniczy rok 2021 i już teraz wiem, że znajdzie się wśród tych najlepiej przeze mnie ocenionych.
------------------------------------------------------
Podobało mi się tutaj po prostu wszystko. Jakkolwiek infantylnie by to nie brzmiało,...

Jedni tworzą genialne kryminalne fabuły, inni porywające opowieści i pełnokrwistych bohaterów a Jakub Małecki z niebywałą wirtuozerią gra na emocjach czytelników.
---------------------------------------------------
Podkreślam to w każdej recenzji jego książek a w przypadku Saturnina powinnam zrobić to dwiema grubymi krechami.
----------------------------------------------------Tytułowy Saturnin, jego matka i dziadek opowiadają swoje historie. Każdy z nich wkłada w tę opowieść swoje odczucia i sposób postrzegania świata. Czasami otrzymujemy to samo zdarzenie opowiedziane z trzech zupełnie innych perspektyw. Inny razem, to co Hance, matce tytułowego bohatera, wydawało się zupełnie niepojęte, klaruje się i wyjaśnia w opowieści jej ojca. I tak, właśnie w ten sposób, trzy opowieści splatają się w ciasny rodzinny krąg pełen tajemnic, niedopowiedzianych słów, niespełnionych pragnień i niezrealizowanych marzeń.
------------------------------------------------------
Ze mną najdłużej pozostanie historia Tadeusza i Irki. A wy przeczytajcie i oceńcie sami.
-----------------------------------------------------

Jedni tworzą genialne kryminalne fabuły, inni porywające opowieści i pełnokrwistych bohaterów a Jakub Małecki z niebywałą wirtuozerią gra na emocjach czytelników.
---------------------------------------------------
Podkreślam to w każdej recenzji jego książek a w przypadku Saturnina powinnam zrobić to dwiema grubymi krechami....