Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ryszard Kapuściński, zwany również- cesarzem reportażu, to współczesny polski publicysta, poeta i fotograf. Do jego najbardziej znanych dzieł zalicza się ,,Heban”, ,,Podróże z Herodotem” i ,,Cesarza”, z którym przyszło mi się zmierzyć.
Muszę przyznać, że po tę ostatnią pozycję, sięgnęłam z wielką niechęcią. Wcześniej miałam już styczność z innymi utworami Kapuścińskiego, które niestety nie przypadły mi do gustu.
Już po pierwszych dwudziestu stronach przerwałam czytanie. Musiałam chwilę odpocząć, by móc, zmierzyć się z kolejnymi kartkami. Zawiły język, zdania, które zdawały się nie mieć końca, jak również brak dialogów, powodowały, że miałam ochotę odłożyć tę książkę na półkę.
Pisarz wyjątkowo dokładnie i rzetelnie stara się przedstawić tytułowego cesarza. Opisuje jego przyzwyczajenia, stosunek do służby oraz otoczenia. Dzieli się z nami spostrzeżeniami. Ukazuje sylwetkę Hajle Sellasje I- cesarza Etiopii, nazbyt szczegółowo. Poświęca mu całą uwagę, co po pewnym czasie staje się dość uciążliwe.
Reportaż składa się z trzech kolejnych części: ,,Tron”, ,,Idzie, idzie” oraz ,,Rozpad”. Pierwszy tytuł nawiązuje do najlepszych czasów rządów cesarza. Ukazuje władcę w rozkwicie jego panowania. Sama nazwa ,,Tron” przywołuje na myśl wielkiego i potężnego monarchę, którym w oczach swoich poddanych, był Hajle Sellasje. Następny rozdział mówi natomiast o powolnym rozpadzie cesarstwa. Pokazuje pierwsze wystąpienia buntującej się ludności. Przedstawia dwa skrajnie różne światy- przepych i bogactwo posiadłości cesarza, które kontrastują z ubóstwem i nędzą reszty państwa. Ostatnia część, tj. ,,Rozpad” odwołuje się do rychłego rozłamu cesarstwa oraz detronizacji władcy. Wraz z upadkiem i śmiercią Wielkiego Dyktatora, książka dobiega końca.
Reportaż składa się z wypowiedzi zapisanych kursywą, które są przemyśleniami samego Kapuścińskiego oraz części pisanej zwykłą czcionką, stanowiącą autentyczne słowa etiopskich poddanych. Kontrast między tym, co mówią ludzie, którzy mieli do czynienia z byłym cesarzem, a moim odczuciami względem H.S, jest ogromny. Etiopczycy mimo dyktatorskich rządów tyrana, wypowiadają się o nim wyjątkowo pozytywnie. Nie mówią zbyt wiele o jego wadach, w większości wspominają same ,,dobre strony” monarchy.
,,Cesarz” to opowieść o władzy, ale również o kulturze innej cywilizacji. Pokazuje zachowanie prostych ludzi, poddanych, ale również cesarskiej służby, która lęka się swojego Pana.
Mam wrażenie, że jedynym plusem lektury jest jej długość- książka ma tylko 168 stron, a mimo to czyta się ją bardzo powoli, chwilami nawet ciężko. Długie, wielokrotnie złożone zdania, które czasami zajmują większą część kartki, są wręcz przesadzone. Niejednokrotnie miałam problem by wychwycić ich sens. Poza tym nie przepadam za książkami, w których muszę się domyślać, co autor, miał namyśli. Preferuję lektury z lekką tematyką, przejrzystą fabułą i dobrze zarysowaną narracją.
Niestety według mnie ,,Cesarz” to najgorsza książka jaką do tej pory przeczytałam. Przyznam się, iż nie przemawia do mnie pióro Ryszarda Kapuścińskiego. Nie pojmuję jego pisarskiego kunsztu.
Reportaż Kapuścińskiego rozczarował mnie pod każdym względem. Jest to chyba pierwsza przeczytana przeze mnie książka, której nie polecam. Jej lektura pozostawia wiele do życzenia...

Ryszard Kapuściński, zwany również- cesarzem reportażu, to współczesny polski publicysta, poeta i fotograf. Do jego najbardziej znanych dzieł zalicza się ,,Heban”, ,,Podróże z Herodotem” i ,,Cesarza”, z którym przyszło mi się zmierzyć.
Muszę przyznać, że po tę ostatnią pozycję, sięgnęłam z wielką niechęcią. Wcześniej miałam już styczność z innymi utworami...

Po pierwszej części książki- 'Hopeless', nie mogłam się doczekać drugiej serii. "Zakochałam" się w Holderze, Sky. Zżyłam się z tymi postaciami , ich niecodzienną historią. Nie mogłam się więc powstrzymać i sięgnęłam po angielską wersję "Losing Hope". Colleen Hoover jak zwykle nie zawiodła. Wykonała kawał dobrej roboty. Wydarzenia opowiedziane z perspektywy Holdera- to było coś. Dowiadujemy się tu trochę więcej o jego relacjach z Les. Bacznie śledzimy kolejne listy , które pisze do swojej zmarłej siostry w notebooku :) ... Podsumowując, czekam już na polską wersję językową. Z miłą chęcią wezmę ponownie do rąk "Losing Hope" i jeszcze raz "odpłynę" do świata Sky i Holdera :) POLECAM!

Po pierwszej części książki- 'Hopeless', nie mogłam się doczekać drugiej serii. "Zakochałam" się w Holderze, Sky. Zżyłam się z tymi postaciami , ich niecodzienną historią. Nie mogłam się więc powstrzymać i sięgnęłam po angielską wersję "Losing Hope". Colleen Hoover jak zwykle nie zawiodła. Wykonała kawał dobrej roboty. Wydarzenia opowiedziane z perspektywy Holdera- to było...