Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Więc TO jest jedna z moich definitywnie ulubionych książek. Tak, jest patetycznie. Tak, jest obrzydliwie. Tak, jest dziwnie. I tak, nie każdemu przypadnie do gustu dość specyficzna treść. Cóż, być może nie każdy dotrwa tak daleko, by móc pod tą nekrofilią, zoofilią, sadyzmem i uwielbieniem dostrzec jakieś głębsze walory.

Niemniej jednak - bardzo dobrze napisana, bardzo dobrze szokująca, pamiętam ją dość szczegółowo (ekhm!) mimo, że przeczytałam ją dobre kilka lat temu.
Polecam szczególnie znudzonym, cynicznym duszom.

Więc TO jest jedna z moich definitywnie ulubionych książek. Tak, jest patetycznie. Tak, jest obrzydliwie. Tak, jest dziwnie. I tak, nie każdemu przypadnie do gustu dość specyficzna treść. Cóż, być może nie każdy dotrwa tak daleko, by móc pod tą nekrofilią, zoofilią, sadyzmem i uwielbieniem dostrzec jakieś głębsze walory.

Niemniej jednak - bardzo dobrze napisana, bardzo...

Ta właśnie książka zainteresowała mnie tematem run i mitologii nordyckiej. Właściwie po raz pierwszy pokazała. Wspomniana mitologia została w niej bezbłędnie i prosty sposób przedstawiona, także człowiek w każdym wieku (o ile, rzecz jasna, umie czytać) jest w stanie ją pojąć.

Bardzo przyjemna, czyta się leciutko, bez urazów mózgu i nadmiernego myślenia. Coś o tym wiem, bo łyknęłam ją z trzydziestoośmiostopniową gorączkową i pewnym bólem głowy, który jednak jakoś specjalnie się nie powiększył.

Ta właśnie książka zainteresowała mnie tematem run i mitologii nordyckiej. Właściwie po raz pierwszy pokazała. Wspomniana mitologia została w niej bezbłędnie i prosty sposób przedstawiona, także człowiek w każdym wieku (o ile, rzecz jasna, umie czytać) jest w stanie ją pojąć.

Bardzo przyjemna, czyta się leciutko, bez urazów mózgu i nadmiernego myślenia. Coś o tym wiem, bo...

Kontynuacja 'Ostatniego elfa'. Wspomniane elfiątko przeczytałam bardzo szybko i bardzo mi się podobał. Tak więc z radością zabrałam się też za 'Ostatniego smoka' sama nie wiedząc, czego mam się spodziewać.

Moim zdaniem ani styl, ani kreacja, ani nic nie zostało zmienione. Ale na samo wspomnienie coś niebezpiecznego zaczyna mi się dziać z brzuchem, czuję się niespokojna. Autorka, Silvana De Mari, zdecydowanie potrafi zaskoczyć czytelnika nagłym zwrotem akcji, dziwnym wydarzeniem, a nawet śmiercią ulubieńszego bohatera... Dodam, że nie pierwszą z kolei.

Albo się ją lubi, albo ewidentnie niespecjalnie przepada i omija szerokim łukiem. Chociaż druga kategoria czytelników powinna odpaść po pierwszej części, 'Ostatnim elfie'. Mnie osobiście odwaga, z jaką De Mari się bawi własną powieścią, odrobinę przeraża...

Kontynuacja 'Ostatniego elfa'. Wspomniane elfiątko przeczytałam bardzo szybko i bardzo mi się podobał. Tak więc z radością zabrałam się też za 'Ostatniego smoka' sama nie wiedząc, czego mam się spodziewać.

Moim zdaniem ani styl, ani kreacja, ani nic nie zostało zmienione. Ale na samo wspomnienie coś niebezpiecznego zaczyna mi się dziać z brzuchem, czuję się niespokojna....