Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sam tytuł zaintrygował mnie i sprawił, że z przyjemnością sięgnęłam po tą książkę. Nie zawiodłam się, wy również się nie zawiedziecie.

Cudowna, wzruszająca i bardzo liryczna - tak właśnie bym określiła tą powieść. Poezja Baczyńskiego miesza się z prozą książki napisanej dość nietypowym językiem, nadając jej tym sposobem wyjątkowy klimat i polot.

Czasami trzeba spojrzeć na świat inaczej, oczami poety i wrażliwca - zastanawiając się nad głębią życia toczącego się przed naszymi oczyma.

Nigdy wcześniej nie czytałam wierszy Baczyńskiego - była mi ona więc nowością. Wzniosły klimat i głębokie metafory idealnie pasowały do człowieka, którego przedstawiła nam pani Zyskowska. Autorka wykazała się tutaj dużą wrażliwością, bo realistycznie opisała uczucia targające naszymi bohaterami.

Kolejną gwiazdkę przyznam za wielowymiarowość historii. Oczywiście, porywająca i bezkonkurencyjna okazuje się jak zawsze miłość - to ona gra główna skrzypce, w końcu mamy do czynienia z powieścią romantyczną.
Mimo to, gdzieś w tle przebijają się też inne tony. Pojawia się strach, toksyczne kontakty z zaborczą teściową, wielki ból po stracie dziecka; historia pani Loli, żydówki, ale przede wszystkim, kobiety z ciężką przeszłością; opisane zostały również twórcze (ale nie tylko) rozterki Krzysia. Szeroko rozumiany patriotyzm staję się przyczyną jego zguby (?). Bo czy na pewno? Czy jego sumienie pozwoliłoby mu patrzeć w lustro, gdyby nie posłuchał rozkazu swego serca? Czy ta śmierć była stratą dla ludzkości czy ratunkiem jego bytu? Możemy sobie zadawać pytania, ale zależnie od naszej mentalności, każdy z nas otrzyma inną odpowiedź. Nie ma dobrych czy złych, przysięgam.

Miłość w czasach wojny. Miłość obezwładniająca młode umysły. Miłość, miłość, miłość. Coś w niej jest, skoro jest wiecznym natchnieniem. Autorka przekonuje nas, że miłość jest silniejsza nawet od śmierci. Na razie pozostawmy tą kwestię w sferze wiary. O tym (czy ma rację) dowiemy się kiedyś sami. Przynajmniej ja życzę tego nam wszystkim.

Jeśli macie ochotę na "coś głębokiego" to zdaje mi się, że to byłby dobry wybór. Pamiętajmy jednak o tym, że nasze odczucia zależą od nas samych. Niektórzy dostrzegą tylko płytki romans, inny podstawę życiową czy instrukcję obserwowania świata. Każdy w tym przypadku będzie miał rację. Nie ujmując nic książce, nawet ze szkolnego podręcznika możemy uczynić osobistą biblię.

Po zebraniu swoich myśli i odczuć polecę wam tę książkę. Wszystko, co skłania do myślenia, jest obecnie na miarę złota.

Sam tytuł zaintrygował mnie i sprawił, że z przyjemnością sięgnęłam po tą książkę. Nie zawiodłam się, wy również się nie zawiedziecie.

Cudowna, wzruszająca i bardzo liryczna - tak właśnie bym określiła tą powieść. Poezja Baczyńskiego miesza się z prozą książki napisanej dość nietypowym językiem, nadając jej tym sposobem wyjątkowy klimat i polot.

Czasami trzeba spojrzeć na...

Ow. Moja ulubiona seria.
Nie wiem, czy w tak macie, ale ja od pierwszego zdania wyczuwam, czy książka mi się spodoba. Tutaj tak było.
Pan Flanagan tworzy bardzo sympatyczne postacie - przynajmniej Will i Halt bardzo przypadli mi do gustu. Do kobiecych nie ma za dużo szczęścia - ale o tym dowiemy się dopiero w przyszłych tomach.
Książka pozostawia jednak pewien niedosyt. To jedyna wada - jest za krótka. NA szczęście jest kolejnych 11 części ;)
W moim rankingu "Zwiadowcy" oficjalnie wygrali z "Harrym Potterem". Brawo.

Ow. Moja ulubiona seria.
Nie wiem, czy w tak macie, ale ja od pierwszego zdania wyczuwam, czy książka mi się spodoba. Tutaj tak było.
Pan Flanagan tworzy bardzo sympatyczne postacie - przynajmniej Will i Halt bardzo przypadli mi do gustu. Do kobiecych nie ma za dużo szczęścia - ale o tym dowiemy się dopiero w przyszłych tomach.
Książka pozostawia jednak pewien niedosyt. To...

To uczucie, gdy każde słowo sprawia ci przyjemność.
Gdy każda fraza jest własnym, osobliwym cytatem.
Gdy książka wywołuje dreszcze.
...
Nie bez powodu pozycja ta trafiła do zbioru moich ulubionych lektur. Uważam bowiem, że w pisaniu najważniejsze są 2 rzeczy. Po 1: słownictwo, styl autora; po 2: klimat. Książka jest dobra, gdy nie możesz jej odłożyć, a gdy uwalniasz się na moment... cały czas o niej myślisz.
Autorka przedstawia nam historię 17-letniej Julii- banał, kolejna książka o nastolatkach? Jednak nie. Bo coś bardzo przyjemnego wkrada się już na początku: Julia jest zamknięta w szpitalu psychiatrycznym, choć pozbawionym jakiekolwiek opieki. A do jej celi trafia chłopak, podbijający jej serce.
Chciało by się ponarzekać, że oczywiście ta nasza Dżulietta jest idealna, bez skazy i wyjątkowa. I PIĘKNA (tak PIĘKNA, że wszyscy mężczyźni gwałcą ją wzrokiem) Ale proszę podnieść rękę (albo jako pierwszy rzucić kamień) kto chciałby czytać o zwyczajnej dziewczynie? Zwłaszcza, gdy książka ma elementy fantasy czy science fiction.
Historia o miłości;bo miłość tutaj przesłania wszystko. Szkoda. Bo bardzo spodobał mi się wątek domniemanej choroby psychicznej, czy też tęsknoty za wolnością. Trochę zmarnowany pomysł.
Historia /tutaj proszę o lincz/ przypomina poniekąd "kultowy" Zmierzch.
Tylko że...
Mi się akurat bardzo Zmierzch podobał.

To uczucie, gdy każde słowo sprawia ci przyjemność.
Gdy każda fraza jest własnym, osobliwym cytatem.
Gdy książka wywołuje dreszcze.
...
Nie bez powodu pozycja ta trafiła do zbioru moich ulubionych lektur. Uważam bowiem, że w pisaniu najważniejsze są 2 rzeczy. Po 1: słownictwo, styl autora; po 2: klimat. Książka jest dobra, gdy nie możesz jej odłożyć, a gdy uwalniasz się na...