Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zupełnie inny obraz wojny, a szczególnie obozów, niż ten, który zwykle nam pokazują. Szokujący jest spokój i jakaś dziwna obojętność, niewzruszoność przy opisie zdarzeń niewyobrażalnych. O mordowaniu niewinnych ludzi opowiada jak o obiedzie u ciotki, ale to ma jakąś swoją niezrozumiałą siłę. Poza tym, ta książka nie tylko wstrząsnęła okrucieństwem, wręcz barbarzyństwem. Głównie zaskoczyła mnie tym, co dzieje się z człowiekiem w tak tragicznej sytuacji, jak jest odhumanizowany - zlagrowany. Próżno szukać współczucia, śmierć nie jest niczym niezwykłym, a przetrwają najsilniejsi. Teraz obóz nie wydaje się taki tajemniczy. To była społeczność. Nie wiem jak znajdowali siłę na organizację życia obozowego, zdobywanie jedzenia, ubrań, handel, wymiany. Ja pewnie załamałabym się i skończyła jako ,,muzułman". Chociaż kto wie do czego zdolny jest człowiek.

Zupełnie inny obraz wojny, a szczególnie obozów, niż ten, który zwykle nam pokazują. Szokujący jest spokój i jakaś dziwna obojętność, niewzruszoność przy opisie zdarzeń niewyobrażalnych. O mordowaniu niewinnych ludzi opowiada jak o obiedzie u ciotki, ale to ma jakąś swoją niezrozumiałą siłę. Poza tym, ta książka nie tylko wstrząsnęła okrucieństwem, wręcz barbarzyństwem....

Nie zainteresowała mnie historia Ziembiewicza, jakakolwiek ,,granica" - społeczna, moralna... Najcenniejsze były dla mnie obrazy nędzy losu ludzkiego - tych najbiedniejszych, jak i na przykład Cecylii, która biedy nie cierpiała, tak jak, najtragiczniejsza dla mnie, rodzina Gołąbskich, ale budziła współczucie z innych powodów. W ,,Granicy" obrazy te są wyraźniejsze i bardziej ujmujące, niż chociażby w ,,Ludziach Bezdomnych". Pewnie dlatego, że u Żeromskiego występują głównie opisy bądź odczucia Judyma, a u Nałkowskiej żyjemy ich życiem, tragicznym życiem. Co istotne, kontrast pomiędzy położeniem np. matki Elżbiety, nawet Kolichowskiej, a biedoty odczuwamy przez całą książkę, a nie podczas opisu dzielnicy żydowskiej w Warszawie czy robotniczej w Zagłębiu. Jedna ze smutniejszych książek, jakie czytałam.

Nie zainteresowała mnie historia Ziembiewicza, jakakolwiek ,,granica" - społeczna, moralna... Najcenniejsze były dla mnie obrazy nędzy losu ludzkiego - tych najbiedniejszych, jak i na przykład Cecylii, która biedy nie cierpiała, tak jak, najtragiczniejsza dla mnie, rodzina Gołąbskich, ale budziła współczucie z innych powodów. W ,,Granicy" obrazy te są wyraźniejsze i...