Cytaty
Człowiek jest najgłębiej uzależniony od swojego odbicia w duszy drugiego człowieka.
Jeśli chce się być szczęśliwym, nie wolno gmerać w pamięci.
-Trzeba żyć, kochani - powiedział Dziewiątka - Trzeba żyć i cieszyć się, i płakać, i przeklinać, i diabli jeszcze wiedzą co robić, ale nie wolno wspominać.
Chcesz wiedzieć, kim jesteś? Nie pytaj. Działaj. Działanie Cię określi i ustali. Z działania swojego się dowiesz. Ale działać musisz jako „ja”, jako jednostka, bo tylko własnych potrzeb, skłonności, namiętności, konieczności możesz być pewny. Tylko takie działanie jest bezpośrednie, jest prawdziwym wydobywaniem siebie z chaosu, autostwarzaniem. Reszta – czyż to nie recytowanie,...
RozwińA marzenia dla ludzi są największą wartością. Są bogactwem duszy. Są złotem, perłami, muzyką i barwą życia. Z marzeń rodzą się bajki, a z nich wielkie czyny powstają. One tworzą sztukę, kulturę. Z nich rodzą się bohaterowie. I miłość z nich wyrasta.
Po prostu zawsze byłem błaznem. Dla mnie posągowość często jest podejrzana, sztuczna i nadęta.
Przeznaczeniem Polski jest zwycięstwo, ale losem - męczeństwo. Polska wie, niestety, jak kobieta dręcząca się w gorsecie, że jest jej z tym do twarzy.
U szczytu miłosnego szału, byle kto ma prawo przyrównywać się do Boga.
Przyjaciele są po to, żeby się troszczyć o człowieka.
Można powiedzieć, że najbardziej tajemnicza nie jest ciemna, głęboka noc, ale samo południe, kiedy wszystkie rzeczy ukazują się w pełnym świetle oczywistości, gdy obnaża się sam fakt ich istnienia. To, że rzeczy istnieją, że są tutaj, jest o wiele bardziej tajemnicze niż noc, pora sekretów.
Ludzie strasznie kłamią. Oszukują siebie i innych w sprawach wielkich i małych. Każdy jest przeciwnikiem każdego. Nawet bliskie istoty są sobie przeciwnikami. Przyjaźń, tkliwość rodzinna, miłość to tylko szczególne oblicza walki, którą toczą wszyscy przeciw wszystkim.
... życie to produkowanie przyszłych wspomnień. Co wyprodukujesz, to będziesz wspominał. Wspominanie zazwyczaj trwa dłużej niż ten wcześniejszy czas, czas niby-właściwego życia. Więc uważajcie, panowie, jaki repertuar wspomnień sobie szykujecie.
Moje krzesło zaczyna skrzypieć, w miarę jak rośnie moje zniecierpliwienie. Zastanawiam się, jak skrzypi krzesło Boga? Chciałabym je podgłośnić. Chciałabym podgłośnić pająka snującego swoją sieć. Pauline Oliveros