Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem fanką wiedźmina, dlatego też nie zastanawiałam się ani przez chwile nad zakupem tego zbiorku opowiadań, gdy tylko ujrzałam go na półce w księgarni. Nie jestem zawiedziona, głównie dlatego, że nie spodziewałam się otrzymać kolejnej dawki losów wiedźmina Geralta, nawet ucieszyło mnie to, że większość autorów potraktowała temat świata wiedźmińskiego swobodnie, bowiem takie kopie w 9/10 przypadków wychodzą bardzo marnie.
Sama antologia jest bardzo nierówna. Można przeczytać ją z ciekawości, dla mnie była to też okazja zapoznania się ze stylem rosyjskich autorów fantasy, których do tej pory nie znałam zbyt wielu, po lekturze może w przyszłości sięgnę po inne pozycje niektórych z nich, a innych zapamiętam, że trzeba ich unikać.
Podsumowując, większość opowiadań nie powala, nawet jeżeli jakieś opowiadanie czytało mi się nieźle, to całkowita przewidywalność fabularna mocno mnie irytowała. Dwa teksty, które uznałam za dobre, podniosły ocenę całej antologii. Jak dla mnie niezłe opowiadanie napisał Wolodymyr Arieniew, a prawdziwą perełką całego zbiorku jest opowiadanie "Okupanci" Oleksandra Zołotki. Z wiedźminem ma niewiele wspólnego i mam duże wątpliwości co do sensu umieszczenia go w takiej, a nie innej antologii, ale bardzo przemyślana treść, fabuła i kompozycja sprawiły, że opowiadanie to zdecydowanie wybija się na tle pozostałych. Uwaga, nie polecam go ludziom, którzy nie potrafią z dystansem spojrzeć na polską historię ;)

Jestem fanką wiedźmina, dlatego też nie zastanawiałam się ani przez chwile nad zakupem tego zbiorku opowiadań, gdy tylko ujrzałam go na półce w księgarni. Nie jestem zawiedziona, głównie dlatego, że nie spodziewałam się otrzymać kolejnej dawki losów wiedźmina Geralta, nawet ucieszyło mnie to, że większość autorów potraktowała temat świata wiedźmińskiego swobodnie, bowiem...

Na takiego autora w polskim światku fantasy czekałam od dawna. wykreowany przez niego świat wciąga od pierwszych stron książki, chociaż budowany jest bardzo oszczędnie, daje się poznawać powoli i tylko na tyle na ile jest do potrzebne w danym opowiadaniu. delikatne niedopowiedzenia budzą niedosyt i zachęcają do własnych przemyśleń. Subtelne, świetnie napisane opowiadania, nie męczą przesytem informacji które na dłuższą metę nic nie wnoszą. W tym przypadku mniej znaczy więcej. No i najważniejsze, przepiękne zakończenia opowiadań, parokrotnie przy lekturze zakręciła mi się łezka w oku.

Na takiego autora w polskim światku fantasy czekałam od dawna. wykreowany przez niego świat wciąga od pierwszych stron książki, chociaż budowany jest bardzo oszczędnie, daje się poznawać powoli i tylko na tyle na ile jest do potrzebne w danym opowiadaniu. delikatne niedopowiedzenia budzą niedosyt i zachęcają do własnych przemyśleń. Subtelne, świetnie napisane opowiadania,...

Po przeczytaniu mam bardzo mieszane uczucia, styl pisania pozostawia wiele do życzenia, jest lekko infantylny, bohaterowie płytcy i naiwni, przez 75% książki brnęłam z wielkim trudem. Musze przyznać że zdarzały się fragmenty delikatnie mówiąc lekko odrażające... Nie jestem typem szczególnie wrażliwego czytelnika, ale akceptuje sceny przesycone agresją i wulgarnością tylko wtedy, gdy mają jakiś sens, tutaj zbyt często zastanawiałam się- Po co? Tyle chyba złych rzeczy, sama historia jest fajna i z pomysłem, początkowe losy styranej kolejami losu księżniczki męczą, później nawet wciągają. Nie bez wahania sięgnę po II tom

Po przeczytaniu mam bardzo mieszane uczucia, styl pisania pozostawia wiele do życzenia, jest lekko infantylny, bohaterowie płytcy i naiwni, przez 75% książki brnęłam z wielkim trudem. Musze przyznać że zdarzały się fragmenty delikatnie mówiąc lekko odrażające... Nie jestem typem szczególnie wrażliwego czytelnika, ale akceptuje sceny przesycone agresją i wulgarnością tylko...