Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest jeszcze na świecie rozsądek? Czy już zostały na nim tylko skurwysyństwo i pogarda?

Jest jeszcze na świecie rozsądek? Czy już zostały na nim tylko skurwysyństwo i pogarda?

Wydaje się, że doskonałość osiąga się nie wtedy, kiedy nie można już nic dodać, ale raczej wtedy, gdy nie można nic ująć.

Wydaje się, że doskonałość osiąga się nie wtedy, kiedy nie można już nic dodać, ale raczej wtedy, gdy nie można nic ująć.

- Pomyśleć - odezwał się Caderousse, kładąc rękę na papierze - że w ten sposób można zabić człowieka snadniej, niż zaczaiwszy się na niego pod lasem! Pióro, kałamarz, świstek papieru wzbudzały we mnie większy strach niźli szpada albo pistolet.

- Pomyśleć - odezwał się Caderousse, kładąc rękę na papierze - że w ten sposób można zabić człowieka snadniej, niż zaczaiwszy się na niego pod lasem! Pióro, kałamarz, świstek papieru wzbudzały we mnie większy strach niźli szpada albo pistolet.

Nie musisz wierzyć w Boga, ale uszanuj, że wierzy sąsiad. Nie musisz zawierać związku partnerskiego, ale daj zawrzeć chłopakom z bloku obok. Masz wywalone na flagę? Spoko. Ale nie wycieraj sobie nią dupy. Kochasz flagę? Spoko. Ale nie wycieraj sobie nią mordy.

Nie musisz wierzyć w Boga, ale uszanuj, że wierzy sąsiad. Nie musisz zawierać związku partnerskiego, ale daj zawrzeć chłopakom z bloku obok. Masz wywalone na flagę? Spoko. Ale nie wycieraj sobie nią dupy. Kochasz flagę? Spoko. Ale nie wycieraj sobie nią mordy.

Nasz piękny park nosił niegdyś, jak opowiadał mi nieboszczyk dziadek, imię marszałka Piłsudskiego. Później, w czasie wojny światowej, zmieniono tę nazwę na Park Horsta Wessela. Po wojnie patronami parku zostali bohaterowie Stalingradu i byli nimi bardzo długo - do czasu, gdy marszałek Piłsudski ponownie wrócił do łask, a jego popiersie do parku. Później, gdzieś około roku 1993, nastała Era Szybkich Zmian. Marszałek Piłsudski zaczął się źle kojarzyć - nosił wąsy i robił przewroty, głównie w maju, a nie były to czasy, gdy można było tolerować w parkach popiersia facetów z wąsami, lubiących podnosić zbrojną rękę na legalną władzę, niezależnie od efektu i pory roku. Park przemianowano tedy na Park Orła Białego, ale wówczas inne narodowości, których w Suwałkach było już bez liku, zaprotestowały gorąco. I czynnie. Nazwano więc park Ogrodem Ducha Świętego, ale po trzydniowym strajku banków postanowiono nazwę zmienić. Zaproponowano: Park Grunwaldzki, ale zaprotestowali Niemcy. Zaproponowano: Park Adama Mickiewicza, ale zaprotestowali Litwini, ze względu na pisownię i inskrypcję: "polski poeta" na projekcie pomnika. Zaproponowano: Park Przyjaźni, ale zaprotestowali wszyscy. W rezultacie ochrzczono park imieniem króla Jana III Sobieskiego i tak już zostało, prawdopodobnie dlatego, że odsetek Turków w Suwałkach jest znikomy, a ich lobby nie ma żadnej siły przebicia. Właściciel restauracji "Istanbul Kebab" Mustafa Baskar Yusuf Oglu mógł zaś sobie strajkować do usranej śmierci.

Nasz piękny park nosił niegdyś, jak opowiadał mi nieboszczyk dziadek, imię marszałka Piłsudskiego. Później, w czasie wojny światowej, zmieniono tę nazwę na Park Horsta Wessela. Po wojnie patronami parku zostali bohaterowie Stalingradu i byli nimi bardzo długo - do czasu, gdy marszałek Piłsudski ponownie wrócił do łask, a jego popiersie do parku. Później, gdzieś około roku 1993,...

A może po prostu ty najbardziej lubisz wypowiadać ładne zdania i smutno przy tym wyglądać, więc podporządkowujesz temu wszystko w swoim życiu?

A może po prostu ty najbardziej lubisz wypowiadać ładne zdania i smutno przy tym wyglądać, więc podporządkowujesz temu wszystko w swoim życiu?

Każde miejsce może być artystyczne — napisał później Garp — o ile pracuje w nim artysta".

Każde miejsce może być artystyczne — napisał później Garp — o ile pracuje w nim artysta".

- (...) Ma on bardzo ładny ogród, pełen warzyw, kwiatów i owoców. Otóż wybrał on raz główkę kapusty: przez trzy dni polewał ją arszenikiem. Trzeciego dnia kapusta zżółkła, lecz to właśnie robiło wrażenie, iż stała się dojrzałą. Jeden Adelmonte wiedział, że jest zatrutą.  Przyniósł kapustę do siebie i dał parę liści tej kapusty do zjedzenia królikowi. Królik zdechł. Wtedy opat kazał go kucharce oczyścić, a wnętrzności wyrzucić na śmieci. Po śmieciach tych chodziła kura, która wnętrzności te podziobała trochę, co wywołało, ten skutek, że zachorowała i padła; w chwili, gdy w konwulsjach walczyła ze śmiercią nadlatuje sęp, spada na biedną kurę i unosi ją w powietrze a następnie do swego gniazda, gdzie ptaka pochłania. Po paru dniach i sęp się uczuł niedobrze; gdy leciał w przestworzach, zakręciło mu się nagle w głowie i spadł do sadzawki. Szczupaki pożerają wszystko, jak pani wiadomo zapewne: otóż pożarły i sępa. Gdyby takiego szczupaka otrutego przez czwarte już stworzenie dać komu na półmisku, to ten ktoś umarłby, po upływie kilku, lub kilkunastu dni, na ból żołądka. Gdyby zrobiono nawet sekcję, to nie znalezionoby najmniejszego śladu trucizny i doktorzyby orzekli, iż zmarły chorował na wodną puchlinę, albo na gorączkę tyfoidalną. - Wszystkie te okoliczności - odrzekła pani de Villefort - jeden drobny wypadek wniwecz obrócić może; sęp mógł nie upaść naprz. do stawu, lecz o paręset kroków od niego. - Otóż na tym polega cała sztuka, że na Wschodzie umieją kierować wypadkami.

- (...) Ma on bardzo ładny ogród, pełen warzyw, kwiatów i owoców. Otóż wybrał on raz główkę kapusty: przez trzy dni polewał ją arszenikiem. Trzeciego dnia kapusta zżółkła, lecz to właśnie robiło wrażenie, iż stała się dojrzałą. Jeden Adelmonte wiedział, że jest zatrutą.  Przyniósł kapustę do siebie i dał parę liści tej kapusty do zjedzenia królikowi. Królik zdechł. Wtedy opat k...

Nie ma czegoś takiego jak talent, jest tylko potrzeba i ambicja.

Nie ma czegoś takiego jak talent, jest tylko potrzeba i ambicja.

- A czy twoje dziecko nie jest piękne? - Większość uważała, że jest. - A ojciec dziecka? Jaki był? - Próżniak - odpowiadała niejedna. - Świnia, cham, łgarz, picer i dziwkarz! Ale nie żyje! - szlochała. - Wobec tego jesteś teraz w lepszej sytuacji - tłumaczyła im Jenny.

- A czy twoje dziecko nie jest piękne? - Większość uważała, że jest. - A ojciec dziecka? Jaki był? - Próżniak - odpowiadała niejedna. - Świnia, cham, łgarz, picer i dziwkarz! Ale nie żyje! - szlochała. - Wobec tego jesteś teraz w lepszej sytuacji - tłumaczyła im Jenny.

W przeciętnej pracy biurowej ilość realnego czasu pracy w ciągu dnia wynosi jakieś 30%. Reszta to Facebook, papierosy, jedzenie wiórów na lunch, sranie, walenie konia, sny na jawie.

W przeciętnej pracy biurowej ilość realnego czasu pracy w ciągu dnia wynosi jakieś 30%. Reszta to Facebook, papierosy, jedzenie wiórów na lunch, sranie, walenie konia, sny na jawie.