Jesteśmy społecznością, która kocha książki

A wszystko co kochałem - kochałem w samotności.

A wszystko co kochałem - kochałem w samotności.

Czego oczy nie widzą, to serce czuje, a gdy serce smutne, trudno być twarzy wesołą

Czego oczy nie widzą, to serce czuje, a gdy serce smutne, trudno być twarzy wesołą

Jak trudno powiedzieć "nie", gdy wszyscy naokoło mówią "tak". Jak trudno jest żyć tak jak wszyscy dookoła, kiedy czujemy inaczej. Jakiej siły trzeba, by żyć na swój własny sposób. Prowadzimy całe plantacje realizacji "normalnych" celów określonych przez społeczeństwo, pożyczamy nasiona marzeń od innych ludzi, hodujemy w sobie potrzebę spełniania oczekiwań innych bez względu na to, czy oni naprawdę tego chcą i czy chcemy tego my, by móc się za tym schować i uniknąć odpowiedzialnościza własne życie. Przynajmniej dopóki ktoś lub coś nas nie zmusi do zatrzymania się i poczucia siebie. A jeśli nie jesteśmy świadomi potrzeb własnego wnętrza, to jak możemy coś dla niego zrobić? Mamy kontakt z innymi ludźmi, a ze sobą? W zasadzie dlaczego? I dlaczego nawet teraz myślę "ludzie", "inni", a nie mam odwagi pomyśleć "ja"? Może boję się, że to, co zobaczę, okaże się nie po mojej myśli, sprzeczne z rozsądkiem i logiką? A to oznacza wysiłek i zmiany... Nie myśleć jest łatwiej.

Jak trudno powiedzieć "nie", gdy wszyscy naokoło mówią "tak". Jak trudno jest żyć tak jak wszyscy dookoła, kiedy czujemy inaczej. Jakiej sił...