Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O tym dlaczego książkę polecam, chociaż zupełnie mi się nie spodobała.
O podobieństwach z kreskówkami z cartoon network.
O tym o czym książką jest, ponieważ na pewno nie o wampirach.

Jak zwykle, można wygrać egzemplarz książki.

O tym dlaczego książkę polecam, chociaż zupełnie mi się nie spodobała.
O podobieństwach z kreskówkami z cartoon network.
O tym o czym książką jest, ponieważ na pewno nie o wampirach.

Jak zwykle, można wygrać egzemplarz książki.

Trochę o Stevenie Seagalu w spódnicy.
O życzeniowym konstruowania postaci.
O wielu scenariuszowych głupotkach.
O przyczynach sukcesu sprzedażowego.

Trochę o Stevenie Seagalu w spódnicy.
O życzeniowym konstruowania postaci.
O wielu scenariuszowych głupotkach.
O przyczynach sukcesu sprzedażowego.

„Cykada na parapecie” to trzecia książka pani Marty Balon, wydającej pod pseudonimem M.M Macko.
Czy powieść osoby, posiadającej stronę internetową o nazwie www.mistrzynislowa.pl oddaje bardzo odważną tezę wciśniętą między „www”, a „pl”? Dlaczego pisanie rozdziałów z męskiej perspektywy nie należy do prostych oraz jak często dochodzi do sytuacji o prawdopodobieństwie bliskim zeru? Tego wszystkiego dowiecie się z recenzji.

Zacznę od faktów. „Cykada na parapecie” opowiada o losach młodego małżeństwa przeżywającego kryzys. Kim jest Justyna z Krystianem oraz w jaki sposób wyjazd do domku w górach wpłynie na ich relacje? Odpowiedzi znajdziecie w tekście, do którego zachęcam już teraz!

Na wstępie chciałbym pochwalić warsztat. Autorka operuje słowem z lekkością. Całość, mimo niewielkiej ilości dialogów czyta się sprawnie i z zainteresowaniem. Spora ilość dygresji, skupionych głównie wokół przeszłych wydarzeń, obserwacji oraz przeżyć, zupełnie nie przeszkadza, ba! Wyznacza dobry rytm. Momentami miałem wrażenie bycia przyjemnie kołysanym przez przeskoki czasowe, zabierające mnie z „przed" do „teraz”. Myślę, że można śmiało powiedzieć o wypracowanym stylu językowym, ale czy nazwałbym panią Martę, mistrzynią słowa? Niekoniecznie.

Czytając opinie, zauważyłem wiele pochwał skierowanych w stronę psychologii postaci. Że portrety głębokie, przemyślane, że udało się stworzyć wiarygodnych bohaterów. Z krwi, kości, traum i wspomnień. Po części się zgadzam, chociaż mam kilka zastrzeżeń. O ile Justyna wydaje mi się kompletna, zbudowana od A do Z, tak Krystian w moim odczuciu został potraktowany „życzeniowo”. To jest, posłusznie wypełnia rolę, narzuconą przez fabułę powieści. O Krystianie dowiadujemy się całkiem sporo. Poznajemy okres dzieciństwa, życie rodzinne, czy przedwczesną żałobę po przyjacielu. Jakby tego było mało, pisarka zdradza nam wiele indywidualnych wspomnień, umożliwiających nam podróż po bogatym wnętrzu Krystiana. Czyli otrzymujemy dużą ilość puzzli, składających się na postać głównego bohatera. Każdy puzzel jest starannie dopieszczony, przedstawiając nam ciekawy ułamek całego obrazu, ale mam wrażenie, iż do pudełka zostało wrzuconych za dużo puzzli, przez co podczas składania całości, niektóre elementy gryzą się ze sobą. Dla przykładu Krystian jako utalentowany scenarzysta i reżyser, czyli osoba dysponująca ponadprzeciętnymi zasobami empatii oraz wiedzy na temat ludzkich charakterów, nie rozumie, skąd wynika czepialstwo rodziców, ani dlaczego zatajanie kredytów przed żoną z taką, a nie inną przeszłością nie jest dobrym pomysłem. Ponadto z jednej strony Krystian chciał zdobywać świat, pragnął bogactwa i sławy, przeciwstawił się rodzicom o zaborczych zapędach, ale z drugiej strony utknął na quasi etacie, zależny od kaprysów przełożonej. Naliczyłem trochę nieścisłości, ale nie powiedziałbym, że bardzo mi przeszkadzały. Właściwe, podobnie jak większość, zaliczam kreacją bohaterów do mocnych stron książki.


Fabuła powieści, choć posiadająca prawdopodobieństwo bliskie zeru jest absolutnie przekonująca oraz angażująca. Poza decyzyjnością Krystiana zwątpiłem wyłącznie w odjechanie z piskiem opon na dopiero co zmoczonej ulewą uliczce. Bawiłem się dobrze, kibicowałem bohaterom, a także bałem o ich los, gdy zrobiło się nieprzyjemnie. Od początku do końca czułem potrzebę kolejnej kartki.
Na koniec wspomnę o tematyce. Autorka poruszając zagadnienia w dużym stopniu związane z etyką, uniknęła przesadnego moralizatorstwa. Szkoda, że rozważania na temat Boga zostały spłycone do pytań w stylu „jak Bóg może na zło pozwalać?”. Pochwale jeszcze coś, co okrutnie mi się podobało, a mianowicie wyobraźnia autorki w stosunku do małych detali. Tekst o odmierzaniu czasu ubytkiem płynu do naczyń, uważam za rewelacyjny. Chciałbym podkreślić, że takich zgrabnych spostrzeżeń znajdziemy bardzo dużo.

Podsumowując, jeśli lubicie historię obyczajowe z naciskiem na wewnętrzne przeżycia bohaterów, podczas których doświadczycie wielu wzruszeń oraz porządnej fabuły - „Cykada na parapecie” powinna się Wam spodobać.

Na moim profilu FB można wziąć udział w konkursie (do wygranie egzemplarz książki)
https://www.facebook.com/profile.php?id=100092694834273

*Książkę otrzymałem od serwisu Sztukater, link do oryginalnej recenzji:
https://sztukater.pl/ksiazki/item/41185.html?highlight=WyJjeWthZGEiLCJuYSIsIiduYSIsIm5hJ2ltYWgiLCJuYSdhdWFvIiwibmEncnplY3p5JyIsImN5a2FkYSBuYSJd

„Cykada na parapecie” to trzecia książka pani Marty Balon, wydającej pod pseudonimem M.M Macko.
Czy powieść osoby, posiadającej stronę internetową o nazwie www.mistrzynislowa.pl oddaje bardzo odważną tezę wciśniętą między „www”, a „pl”? Dlaczego pisanie rozdziałów z męskiej perspektywy nie należy do prostych oraz jak często dochodzi do sytuacji o prawdopodobieństwie...