Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Będąc na Poznańskich Targach Książki przypadkowo zahaczyłam o stoisko wydawnictwa Książkowe Klimaty. Kupiłam tam wtedy „Lato, gdy mama miała zielone oczy” i właśnie „Duchy z miasteczka Demmin”. Pierwsza książka okazała się najlepszą książką, którą czytałam w tym roku (i w ostatnim czasie) w związku z czym stwierdziłam, że chce skończyć rok z „Duchami”.
Kupując tę książkę zainteresował mnie fragment opisu a mianowicie informacja o tym, że wiosną 1945 roku ponad tysiąc mieszkańców miasteczka Demmin popełniło samobójstwo w obawie przed zbliżającą się Armią Czerwoną. Liczyłam na to, że książka skupi się na tych wydarzeniach. Niestety był to wątek poboczny, który nie był mocno rozwinięty. Głównym wątkiem była historia Larry, nastolatki, która mieszka z Demmin wraz z matką. Larry chce w przyszłości zostać reporterką wojenną. Jej sąsiadką jest pani Dohlberg, starsza pani, która przeżyła rok 1945 i doskonale pamięta wydarzenia tego pamiętnego dnia.
Zawiodłam się trochę na tej książce, nie dlatego, że była zła. Bo nie była zła. Po prostu spodziewałam się po niej czegoś zupełnie innego. Natomiast, gdy zapominam o moich oczekiwaniach to jest to dobra książka. Bardzo szybko mi się ją czytało, dosłownie od pierwszej strony wpadłam w świat przedstawiony, interesowało mnie to co się dzieje i co będzie się działo. Bohaterowie i relacje pomiędzy nimi były autentyczne i to na tyle, że momentami zastanawiałam się czy na pewno jest to fikcja literacka. Jest to na pewno książka godna polecenia.

Będąc na Poznańskich Targach Książki przypadkowo zahaczyłam o stoisko wydawnictwa Książkowe Klimaty. Kupiłam tam wtedy „Lato, gdy mama miała zielone oczy” i właśnie „Duchy z miasteczka Demmin”. Pierwsza książka okazała się najlepszą książką, którą czytałam w tym roku (i w ostatnim czasie) w związku z czym stwierdziłam, że chce skończyć rok z „Duchami”.
Kupując tę książkę...

chciałam poznać tę historię.
Nick Carraway przeprowadza się do West Egg a tam zamieszkuje w małym domu przy plaży. W rezydencji obok mieszka Gatsby, który urządza legendarne przyjęcia. Pewnego dnia Nick zostaje zaproszony na jedno z nich. W East Egg mieszka wraz z mężem kuzynka Nick’a – Daisy. W trakcie odwiedzin u Daisy poznaje Jordan a wraz z nią plotki na temat Gatsby’ego.
„Wielki Gatsby” to tak naprawdę historia o Gatsby’m, o tym jak oddziaływał na ludzi, jak ludzie go postrzegali i tworzyli jego legendę chociaż tak naprawdę go nie znali. Chociaż akcja książki dzieje się na początku lat 20. XX wieku to wartości i przesłanie, które za sobą niesie są uniwersalne i można je odnieść do współczesności. Skłania nas do przemyśleń na temat tego co jest ważne w życiu, czy sława i pieniądze dadzą nam szczęście, czy mając pieniądze mamy już wszystko albo czy ludzie, których uważamy za przyjaciół na pewno nimi są.
Może nie jest to najlepsza książka jaką miałam okazję przeczytać. Na pewno jest to książka, która zostanie ze mną na dłużej.

chciałam poznać tę historię.
Nick Carraway przeprowadza się do West Egg a tam zamieszkuje w małym domu przy plaży. W rezydencji obok mieszka Gatsby, który urządza legendarne przyjęcia. Pewnego dnia Nick zostaje zaproszony na jedno z nich. W East Egg mieszka wraz z mężem kuzynka Nick’a – Daisy. W trakcie odwiedzin u Daisy poznaje Jordan a wraz z nią plotki na temat...

Zupełnie nie wiem dlaczego od kilku lat chciałam przeczytać tę książkę. Naprawdę. Nie mam dla siebie żadnego wytłumaczenia. Pamiętam, że będąc w liceum była ona wspominana na lekcjach języka polskiego. Nawet nie wiem w jakim kontekście i czy była omawiana, ale pamiętam, że była. Więc musiałam ją przeczytać.
„Książę” powstał jako poradnik (chyba tak można to nazwać) dla Wawrzyńca II Medyceusza. Książka ta jest zbiorem różnego rodzaju przykładów oraz analiz tego jak rządzić państwem, jak zachowywali się niektórzy władcy. Zawiera przykłady tego jak dość do władzy, jak ją utrzymać, jak zjednoczyć kraj czy jak podbijać nowe tereny, a także co robić a czego nie robić jako władca kraju. Zawiera ona też cechy dobrego władcy i omawia je na przykładach.
Jest to naprawdę cieniutka książka a jakże ważna dla dziejów filozofii politycznej. Dla mnie było ciekawym doświadczeniem jej przeczytanie. Pewnie gdyby była dłuższa to bym jej nie skończyła. Natomiast przy tej długości jest to książka, którą mogłam przeczytać. Nie ma ona fabuły, jest typowym rozmyślaniem filozoficznym więc na pewno nie każdy ją przeczyta, czy też będzie umiał zagłębić się w rozmyślania razem z autorem.

Zupełnie nie wiem dlaczego od kilku lat chciałam przeczytać tę książkę. Naprawdę. Nie mam dla siebie żadnego wytłumaczenia. Pamiętam, że będąc w liceum była ona wspominana na lekcjach języka polskiego. Nawet nie wiem w jakim kontekście i czy była omawiana, ale pamiętam, że była. Więc musiałam ją przeczytać.
„Książę” powstał jako poradnik (chyba tak można to nazwać) dla...